Page 218 - คู่มือหลักสูตรการพัฒนาสื่อการเรียนดิจิทัลด้วยระบบ VR AR และ MR
P. 218
เนื้อหาโครงสร้างหลักสูตรการฝึกทักษะการพัฒนาคอนเทนต์หลักสูตรฝึกอบรมด้วย VR AR และ MR
3.2 การบำรุงรักษาระบบรางและการเปลี่ยนรางตามระยะเวลา
รางรถไฟมีประวัติในการวิวัฒนาการมานานมากตามเทคโนโลยีในการผลิตที่ หาได้ในแต่ละยุค
สมัย จนกระทั่งถึงปัจจุบัน รางรถไฟจะทาด้วยเหล็กเหนียวรีดร้อน มีรูปร่าง ซึ่งประกอบด้วยส่วนที่สำคัญคือ
หัวราง (Rail Head) เอวราง (Web) และฐานราง (Foot) รางที่นิยมใช้คือ แบบฐานรางกว้าง ซึ่งสามารถยึด
เกาะอยู่กับหมอนรองรางได้อย่างมั่นคงด้วยเครื่องยึดเหนี่ยวราง (Rail Fastener) ในสมัยโบราณจะวางราง
รถไฟลงบนหมอนไม้โดยตรงและใช้ตะปูราง (Dog Spike) ตอกยึดฐานรางไว้ อย่างไรก็ดี การเดินขบวนรถไฟที่
มีน้ำหนักมากและวิ่งด้วยความเร็วสูงในปัจจุบัน ทำ ให้การยึดรางกับไม้หมอนมีการพัฒนารูปแบบ มีอุปกรณ์
ส่วนประกอบอื่นเพื่อช่วยให้การยึดรางไว้กับ หมอนสามารถใช้งานได้อย่างมีประสิทธิภาพ
ขนาดของรางรถไฟกำหนดเป็นน้ำหนัก ต่อหน่วยความยาวระบบเมตริกเช่นที่ใช้ในมาตรฐาน UIC
กำหนดเป็นกิโลกรัมต่อเมตร ระบบมาตรฐานอังกฤษ (BS) กำหนดเป็นปอนด์ต่อหลา มาตรฐานของ กิจการ
รถไฟทวีปยุโรป กำหนดขนาดของรางที่ใช้สำหรับรถไฟความเร็วสูงไว้ที่ 60 กก./ม. หรือประมาณ 121 ปอนด์/
หลา รางรถไฟขนาดใหญ่ที่สุดของการรถไฟฯ ในปัจจุบันคือ 100 ปอนด์/หลา ซึ่งอยู่ในทางรถไฟที่สร้างใหม่
และทางที่ได้รับการปรับปรุงสภาพ (Rehabilitated) แล้ว แต่รางส่วนใหญ่ก็ยังเป็นขนาด 80 ปอนด์/หลา
นอกจากนั้นยังมีทางประธาน (Mainline) ที่ใช้รางขนาด 70 ปอนด์/หลา ส่วนทางสายแยก รวมทั้งทางหลีกที่
ยังใช้รางขนาด 50 ปอนด์/หลา ก็ยังมีอยู่ รางรถไฟขนาดเล็กเป็นอุปสรรคในการวิ่งขบวนรถอยู่บ้างการหลีก
ขบวนรถล่าช้าเพราะขบวนรถต้องวิ่งผ่านทางหลีกช้ามาก (15-30 กม./ชม.)
รายงานการพัฒนาสื่อการเรียนดิจิทัลด้วยระบบ VR AR และ MR เพื่อช่วยพัฒนาทักษะวิศวกรซ่อมบ ารุงระบบราง หน้า | 215
