Page 215 - คู่มือหลักสูตรการพัฒนาสื่อการเรียนดิจิทัลด้วยระบบ VR AR และ MR
P. 215
เนื้อหาโครงสร้างหลักสูตรการฝึกทักษะการพัฒนาคอนเทนต์หลักสูตรฝึกอบรมด้วย VR AR และ MR
ทางรถไฟ
ประวัติรางรถไฟ
รางรถไฟเหล็กเริ่มปรากฏในศตวรรษที่ 18 ในปีค.ศ. 1802 วิศวกรชาวอังกฤษนามว่า
วิลเลียม เจสสป (William Jessop) ได้ออกแบบและนำรางเหล็กมาใช้ โดยเปิดให้บริการ ทางรถไฟเซอร์เรย์ไอ
เอิร์น (Surrey Iron Railway) ในทางใต้ของกรุงลอนดอน ในขณะนั้นยังใช้เพียงรถม้าลาก
การพัฒนาทางเทคโนโลยีรถไฟก้าวกระโดดไปอีกขั้นเมื่อ แกรนวิลล์ ที. วูดส์ (Granville T.
Woods) นำสายไฟฟ้ามาจ่ายกระแสให้รถไฟ ซึ่งนำไปสู่รางรถไฟแบบไฟฟ้าและในสมัยนี้ มีหลายประเทศที่ได้
นำเทคโนโลยีรถไฟความเร็วสูงมาใช้
หน้าที่สำคัญของทางรถไฟมี 2 ประการคือ รับน้ำหนักขบวนรถไฟ และ ประคองขบวนรถไฟให้วิ่ง
ไปตามทาง
โดยสิ่งที่บ่งบอกถึงความสามารถในการรับน้ำหนักของทางรถไฟกำหนดโดยมาตรฐานเรียกว่า
น้ำหนักกดเพลา (Axle Load) และ การกระจายของน้ำหนักบนทาง (Load Distribution)
หน้าที่ในการกำหนดทิศทางการวิ่งของขบวนรถไฟ
บังใบล้อจะเป็นตัวประคองให้ขบวนรถไฟวิ่งไปตามราง ระยะห่างระหว่างหัวรางด้านในเรียกว่า
“เรลเกจ” (Rail Gauge) ส่วนจุดที่ล้อสัมผัสหัวรางเรียกว่า “เทรด” (Thread) เส้นผ่าศูนย์กลางของล้อรถไฟ
จะวัดตรงจุดสัมผัสนี้โดยเรียกว่าเป็นเส้นผ่าศูนย์กลาง ณ จุดสัมผัส (Diametre on Thread) ระยะห่างระหว่าง
จุดสัมผัสด้านบนที่ล้อกดลงบนรางกับจุดสัมผัสด้านข้างของบังใบเมื่อล้อรถไฟเคลื่อนที่ไปไกลสุดทางด้านข้าง
เรียกว่าระยะส่ายตัวของล้อ (Wheel Flange Play) ระยะส่ายตัวจะสัมพันธ์กับความลาดเอียงที่พื้นล้อ ซึ่งเป็น
ตัวกำหนดความถี่ในการส่ายตัวแบบงูเลื้อย (Sine Wave) ของล้อพร้อมเพลามาตรฐานการออกแบบของการ
รถไฟฯ กำหนดระยะส่ายตัวออกด้านข้างของล้อไว้ข้างละ 6.75 มม.
รายงานการพัฒนาสื่อการเรียนดิจิทัลด้วยระบบ VR AR และ MR เพื่อช่วยพัฒนาทักษะวิศวกรซ่อมบ ารุงระบบราง หน้า | 212
