Page 129 - หนังสือคู่มือดำเนินการตามพระราชบัญญัติว่าด้วยการวินิจฉัยชี้ขาดอำนาจหน้าที่ระหว่างศาล
P. 129
121
(๒) ศำลทหำรกรุงเทพ มีเขตอ�ำนำจไม่จ�ำกัดพื้นที่ แต่โดยปกติถ้ำกำรกระท�ำผิดนั้นเกิดขึ้นในท้องถิ่น
ที่มีศำลทหำร ก็ให้พิจำรณำพิพำกษำในศำลทหำรท้องถิ่นนั้น
ื
ี
(๓) ศำลประจ�ำหน่วยทหำร มีอ�ำนำจเหนือบุคคลท่สังกัดหน่วยทหำรน้นโดยไม่จ�ำกัดพ้นท ่ ี
ั
มำตรำ 1๘ เม่อมีค�ำร้องขอของอัยกำรทหำรหรือผู้ต้องหำ รัฐมนตรีว่ำกำรกระทรวงกลำโหมมีอ�ำนำจ
ื
สั่งให้ส่งผู้ต้องหำไปด�ำเนินคดีในศำลทหำรตำมที่ร้องขอได้
๗
มำตรำ 1๙ ศำลจังหวัดทหำรมีอ�ำนำจพิจำรณำพิพำกษำคดีอำญำได้ทุกบทกฎหมำย เว้นแต่คดีที่
จ�ำเลยมียศทหำรชั้นสัญญำบัตร
ึ
ั
มำตรำ ๒๐ รัฐมนตรีว่ำกำรกระทรวงกลำโหมมีอ�ำนำจส่งให้ตุลำกำรพระธรรมนูญหน่งนำยไปน่ง
ั
ร่วมกับตุลำกำรศำลจังหวัดทหำรอีกสองนำยเป็นองค์คณะพิจำรณำพิพำกษำ ในกรณีเช่นน้ให้ศำลจังหวัดทหำร
ี
มีอ�ำนำจและหน้ำที่ดั่งศำลมณฑลทหำร
มำตรำ ๒1 ศำลมณฑลทหำรและศำลประจ�ำหน่วยทหำรมีอ�ำนำจพิจำรณำพิพำกษำคดีอำญำได้
ทุกบทกฎหมำย เว้นแต่คดีที่จ�ำเลยมียศทหำรชั้นนำยพลหรือเทียบเท่ำ
มำตรำ ๒๒ ศำลทหำรกรุงเทพมีอ�ำนำจพิจำรณำพิพำกษำคดีอำญำได้ทุกบทกฎหมำยโดยไม่จ�ำกัด
ยศของจ�ำเลย
�
ิ
ี
ุ
ิ
ี
ั
มำตรำ ๒๓ ศำลทหำรกลำงมีอ�ำนำจพจำรณำพพำกษำบรรดำคดท่อทธรณ์คำพพำกษำหรอคำสง
่
ิ
ื
�
ของศำลทหำรชั้นต้น
ั
มำตรำ ๒๔ ศำลทหำรสูงสุดมีอ�ำนำจพิจำรณำพิพำกษำบรรดำคดีท่อุทธรณ์ค�ำพิพำกษำหรือค�ำส่ง
ี
ั
ี
ของศำลทหำรกลำง และคดีท่อุทธรณ์ค�ำพิพำกษำหรือค�ำส่งของศำลทหำรช้นต้นโดยตรงไปยังศำลทหำรสูงสุด
ั
ี
้
ตำมบทบัญญัติว่ำด้วยกำรอุทธรณ์และฎีกำตำมพระรำชบัญญัติน ๘
คดีที่ศำลทหำรสูงสุดได้พิจำรณำพิพำกษำหรือมีค�ำสั่งแล้วให้เป็นอันถึงที่สุด
ลักษณะ ๒
องค์คณะตุลำกำร
________________
มำตรำ ๒๕ ในกำรด�ำเนินกระบวนพิจำรณำตุลำกำรนำยเดียวมีอ�ำนำจ
(๑) ออกหมำยเรียก ออกหมำยอำญำ ออกหมำยสั่งให้ส่งคนมำจำกหรือไปยังจังหวัดอื่น
(๒) ออกค�ำสั่งใด ๆ ซึ่งมิใช่เป็นไปในทำงวินิจฉัยชี้ขำดข้อพิพำทแห่งคดี
ถ้ำตุลำกำรนั้นเป็นตุลำกำรพระธรรมนูญก็ให้มีอ�ำนำจท�ำกำรไต่สวนหรือสืบพยำนได้ด้วย
๗ มำตรำ ๑9 แก้ไขเพิ่มเติมโดยพระรำชบัญญัติธรรมนูญศำลทหำร (ฉบับที่ ๘) พ.ศ. ๒๕๕๘
๘ มำตรำ ๒๔ วรรคหนึ่ง แก้ไขเพิ่มเติมโดยพระรำชบัญญัติธรรมนูญศำลทหำร (ฉบับที่ ๘) พ.ศ. ๒๕๕๘
