Page 58 - หนังสืองานพี่ป๋อม
P. 58

ด้วย ขอขมาอภัยกันไปเรียบร้อย ฆ้องวงใหญ่ ครูแลจ าลองม่วงท้วม ยังอยู่ดีที่กรมศิลปากร

          และเพชรบุรี ฆ้องวงเล็ก ขนุน ธีรวัฒน์ สมพงศ์ เสียชีวิตไปหลายปีแล้วจากอุบัติเหตุ   ระนาด
          ทุ้ม พี่เปียก เฉลิม ทองละมูล เราก็ยังเห็นอยู่สุขสบายอยู่ กลองสองหน้า อ.ติ๊ก ทัศนัย พิณ
          พาทย์ปัจจุบันนี้เป็นอาจารย์สอนดนตรีที่ครุศาสตร์ จุฬา
                 จะเห็นได้ว่าชีวิตก็หลากหลายกันไปไม่มีจีรังยั่งยืนหรอกครับ เราควรท าความดีไว้ให้
          มากๆ จึงจะสามารถฝากความดีงามไว้ในโลกนี้ได้ตลอดไป  จบการประชันกราวในที่โรงละคร
          แห่งชาติที่เป็นครั้งแรกของผมไว้แต่เพียงเท่านี้ครับ

          โรงละครแห่งชาติ อีกครั้ง

          7 สิงหาคม 2524
                 ห่างจากครั้งแรกเพียง 4 เดือนในเดือนสิงหาคมปีนั้นป๋อมก็ย้อนกลับมาขึ้นเวทีโรง
          ละครแห่งชาตินี้อีกครั้งในงาน 100 ปีครูหลวงประดิษฐ์ไพเราะ ศร ศิลปะบรรเลงคราวนี้มี
          ประชันถึง 4 วง คือวงสุพจน์ โตสง่า (ระนาดเอกป๋อม ชัยยุทธ โตสง่า) / วงพินิจ ฉายสุวรรณ
          (ระนาดเอกครูกฐิน วงศ์เชื้อ) / วงประสาท สุขุม(ระนาดเอกครูเพลิน ทนง แจ่มวิมล)/วงสมภพ
          ข าประเสิรฐ(ระนาดเอก ครูสมนึก ศรประพันธ์) ครั้งนี้พ่อปื๊ดบอกต้องซ้อมหนักเพราะระนาด
          เอกวงอื่นแต่ละคนล้วนชื่อก้องเมืองไทยทั้งนั้น แต่อนิจจาก่อนถึงงานราว 2สัปดาห์ผมดันป่วย

          เป็นไข้เลือดออกต้องไปนอนโรงพยาบาลกรุงธนเสีย 5-6วัน แทบจะเปลี่ยนคนระนาดเสียแล้ว
          พอผมออกจาก รพ.ยังใจสู้มาบรรเลงเพลงให้พ่อฟังเพื่อเลือกระหว่างผมกับพี่เสมียน พี่เสมียน
          มาพูดกับผมว่าเอ็งตีเถอะ พี่มือเสียๆแล้วสะบัดไม่ออกเลย ผมยังตีความหมายไม่ออกถึงวันนี้
          ว่าคนวัย 18-19จะมือเสียได้อย่างไร มาถึงวันนี้ได้เห็นความเมตตาของพี่เสมียนที่มีต่อป๋อมโดย
          ตลอดมาผมจึงทราบว่านั่นคือ การเปิดทางให้น้องดังเนื่องจากพี่เสมียนเป็นผู้รักกตัญญูต่อพ่อปื๊
          ดมากจึงอยากให้พ่อปื๊ดมีความสุขด้วยการเห็นลูกพ่อทั้งสองคนเล่นระนาดเอก-ทุ้มเสมือนมือ
          ซ้าย-ขวาให้กับพ่อในเวลานั้น ผมขอกราบพี่เสมียน อินทนะแห่ง จ.ภูเก็ตไว้ตรงนี้ด้วยครับที่
          เปิดทางให้ผมได้มีโอกาสและมีความต่อเนื่องมาถึงวันนี้ครับ

                 งานประชันคืนวันนั้นเป็นวันที่ 7 สิงหาคม 2554 เป็นวันที่ผมจดจ าไว้อีกวันใน
          ประสบการณ์อันล้ าค่าในวันที่ 5-6 ก่อนหน้านั้นผมเล่นรวมวงมหาดุริยางค์ของครูประสิทธิ์
          ถาวรไปก่อนแล้วโดยท าหน้าที่ขึ้นระนาดเอกอินโทรเพลง แสนค านึง เถา ที่ผมภูมิใจมาก งาน
          ประชันครั้งนั้น ผมพบรักครั้งต่อมา (ฮา) ในงานมหาดุริยางค์นั่นเองเธอยังเป็นคนดนตรีไทย


                                          39
   53   54   55   56   57   58   59   60   61   62   63