Page 248 - เอกสารฝนหลวง

ประมวลและยืนยันผลสัมฤทธิ์ฯ เอกสารเฉลิมพระเกียรติฝนหลวง

11. ข้อสังเกตผลการเปลี่ยนแปลงของเมฆทดลอง

11.1 การโปรยเที่ยวบินที่ 1 บินโปรยทับยอดเมฆที่ระดับ 6,000 – 8,000 ฟุต และเข้าไปโปรย

ในเมฆโดยตรงหากยอดเมฆสูงเกิน 8,000 ฟุต ก่อนลงมือโปรยฐานเมฆยังเป็นสีเทาที่ยังไม่เข้มนัก
ยอดเมฆเป็นสีขาวเหมือนปุยฝ้าย เมื่อบินเข้าไปในเมฆยังสว่างจ้า ไม่ปรากฏว่ามีหยดนํ้าเกาะที่กระจก

กระจังหน้าของเครื่องบิน แสดงว่า หยดเมฆ (Cloud Droplets) ยังไม่เจริญถึงขนาดหยดฝน (Rain Drop)

และยังอยู่ในขั้นการเจริญเติบโตของเมฆ (Cloud Growth) เครื่องบินมีอาการสั่นสะเทือนและ
โยนตัวขึ้นลง แต่ไม่รุนแรงนักพอรู้สึกได้ กระแสลมปรวนแปร (Turbulence) และการลอยตัวขึ้น

ของมวลอากาศในเมฆ (Updraft) ยังมีกําลังอ่อน

11.2 การโปรยเที่ยวที่ 2 เป็นการบินย้อนกลับและโปรยนํ้าแข็งแห้งเข้าไปในก้อนเมฆที่เคลื่อนตัว

ไปทางใต้ลมของเส้นทางเดิมของเที่ยวบินที่ 1 ประมาณ 5 กิโลเมตร หลังจากการโปรยเที่ยวที่ 1
แล้วต้องไต่ระดับบินขึ้นทับยอดเมฆส่วนใหญ่ที่ก่อยอดสูงขึ้นถึงระดับ 10,000 ฟุตเป็นครั้งคราว และ

บินเข้าไปในเมฆที่ก่อยอดสูงขึ้นเกิน 10,000 ฟุต เป็นส่วนใหญ่ จากการสังเกตด้วยสายตามีเมฆบางส่วน
ก่อยอดสูงขึ้นถึงประมาณ 12,000 – 15,000 ฟุต ส่วนของยอดเมฆเปลี่ยนเป็นปุยสีเทาอ่อน ฐานเมฆ

เป็นสีเทาเข้มยิ่งขึ้น และค่อยๆ จางลงจนถึงยอดเมฆ เมื่อบินเข้าไปในเมฆเริ่มทึบแสง ปรากฏว่าเริ่มมี
ละอองนํ้าขนาดเล็กเกาะที่กระจกกระจังหน้าของเครื่องบินแสดงว่า หยดนํ้าในเมฆเริ่มเจริญเป็นเม็ดนํ้า

ที่ใหญ่ขึ้น เครื่องบินเริ่มมีอาการสั่นสะเทือนและโยนตัวขึ้นลงรู้สึกได้มากขึ้น แสดงว่ากระแสลม
ปรวนแปรและลอยตัวขึ้นทวีกําลังแรงยิ่งขึ้น

11.3 การโปรยเที่ยวบินที่ 3 เป็นการบินย้อนกลับตามเส้นทางขนานกับเที่ยวบินที่ 2 ทางใต้ลม
ประมาณ 5 กิโลเมตร เมฆทดลองส่วนใหญ่ก่อยอดสูงเกิน 12,000 ฟุต มีเป็นเพียงส่วนน้อยที่ยอดเมฆ

ตํ่ากว่า 12,000 ฟุต จึงต้องบินไต่ระดับขึ้นไปโปรยนํ้าแข็งแห้งทับยอดเมฆ และรักษาระดับบินไว้ที่
12,000 ฟุต ทําให้ต้องบินอยู่ในเมฆเกือบตลอดเวลา ก่อนเข้าเมฆสังเกตเห็นยอดเมฆเปลี่ยนเป็นสีเทาเข้ม

ยิ่งขึ้น และฐานเมฆสีเทาเข้มยิ่งขึ้นเป็นสีเทาเกือบดํา ขณะบินเข้าไปในเมฆทึบแสงยิ่งขึ้นจนเกือบมืด
เม็ดนํ้าที่จับกระจกกระจังหน้าของเครื่องบินมีขนาดใหญ่ขึ้นเป็นหยดฝน (เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ

0.5 มม.) แสดงว่าเม็ดนํ้าเจริญเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว เครื่องบินมีอาการสั่นสะเทือนและโยนตัวขึ้นลง

รุนแรงยิ่งขึ้นจนตัวนักวิชาการลอยขึ้นจากที่นั่งศีรษะกระทบกับเพดานเครื่องบินบ่อยครั้งแสดงว่า
กระแสลมปรวนแปร และลอยตัวขึ้น – ลงมีกําลังแรงยิ่งขึ้น หลังจากปฏิบัติการเสร็จสังเกตเห็นยอดเมฆ

ตามเส้นทางที่โปรยนํ้าแข็งแห้ง ส่วนใหญ่ก่อยอดสูงเกิน 15,000 ฟุต เป็นสีเทาเข้มเกือบทั้งก้อนและ
มีบางก้อนฐานเมฆสีดําเข้มใกล้ตกเป็นฝนลงสู่พื้นที่เป้าหมายทดลอง กระแสลมเหนือทางวิ่งขึ้นลง

ของสนามบินทวีความปรวนแปรและรุนแรงยิ่งขึ้น ทําให้ยากลําบากและเสี่ยงภัยในการบินกลับมาลง
สู่สนามบิน

203