Page 6 - 065333storylinemethod_body
P. 6
6
ลักษณะกำรจัดกำรเรียนรู้โดยใช้ Storyline
Steve Bell (อ้างใน สุวิทย์ มูลค าและอรทัย มูลค า, 2546, หน้า 198 - 203) ได้เสนอหลักการที่
จะเป็นพื้นฐานที่จะน าไปสู่การเรียนรู้แบบสตอรี่ไลน์ได้แก่
1. เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลางของการเรียนรู้ ผู้เรียนจะต้องเป็นผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องโดยตรงกับการ
เรียนรู้ของตนเอง และสิ่งส าคัญที่สุดที่ครูผู้สอนจะต้องรู้ก็คือ ความรู้ประสบการณ์และทักษะเดิมของ
นักเรียนในชั้น ซึ่งสิ่งเหล่านี้จะเป็นข้อมูลพื้นฐานส าคัญหรือจุดเริ่มต้นของการออกแบบหัวเรื่อง เพื่อ
สร้างความรู้ ประสบการณ์ และทักษะใหม่ของผู้เรียน
2. สร้างความตื่นตัวให้กับผู้เรียนตลอดเวลาโดยการใช้วิธีตั้งค าถามของครูผู้สอน การเรียนการ
สอนแบบสตอรี่ไลน์นั้น ผู้เรียนจะต้องเป็นผู้ลงมือปฏิบัติด้วยตนเอง โดยจะเน้นเรื่องการแก้ปัญหาและ
การตัดสินใจซึ่งจะช่วยพัฒนาด้านสติปัญญา ทักษะและทัศนคติ การเข้ามามีส่วนร่วมในการเขียน
หนังสือประกอบภาพ / หนังสือเล่มเล็ก เนื้อหาที่สร้างขึ้นในหนังสือนั้นเปิดโอกาสให้ผู้เรียนได้ใช้สามัญ
ส านึกในการส ารวจสิ่งแวดล้อมของตนเอง ซึ่งจะเป็นการแสดงออกทางความคิดในเรื่องเกี่ยวกับการ
ค้นพบของผู้เรียนแต่ละคน
3. สร้างความรู้สึกเป็นเจ้าของ ผู้เรียนจะต้องมีส่วนร่วมหรือเป็นเจ้าของในการสร้างเรื่องราวนั้น
ๆ ทั้งในเรื่องของสถานที่ ผู้คนที่อยู่อาศัย การด าเนินชีวิต ตลอดจนเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง ล้วนแต่
เป็นเรื่องราวที่ผู้เรียนร่วมกันคิด และสร้างขึ้นมาจากการศึกษาค้นคว้า รวมทั้งจิตนาการทั้งสิ้น
4. เป็นโครงสร้างที่ทุกคนมีโอกาสเท่าเทียมกัน ผู้สอนและผู้เรียนจะเป็นผู้ที่ท าให้การเรียนรู้ค่อย
ๆ พัฒนาไปอย่างมั่นคง ผู้เรียนจะรู้สึกว่าตนเองไม่ถูกทอดทิ้ง และเมื่อมีโอกาสเท่าเทียมกันแสดง
ความสามารถที่แต่ละคนถนัดและสนใจใฝ่รู้ เพราะโครงเรื่องที่เขียนขึ้นนั้นทุกคนจะได้รับบทบาทและ
กล่าวถึงอย่างสม่ าเสมอ ครูก็สามารถจัดกิจกรรมที่เหมาะสมให้กับผู้เรียนได้โดยใช้พื้นฐานของเรื่องและ
ล าดับขั้นตอนต่าง ๆ ที่ผู้เรียนเขียน / สร้างขึ้น
5. เชื่อมการฝึกทักษะพื้นฐานเข้ากับการด ารงชีวิตจริง และใช้ได้ดีกับการเรียนภาษาและ
สิ่งแวดล้อมการท ากิจกรรมเพื่อการเรียนรู้แบบสตอรี่ไลน์นี้ จะช่วยสร้างโอกาสในการฝึกทักษะพื้นฐาน
โดยผู้เรียนจะสามารถฝึกทักษะนั้น ๆ ซ้ าแล้วซ้ าอีกโดยไม่ก่อให้เกิดความเบื่อหน่าย เป็นลักษณะการ
เรียนการสอนเรื่องราวสิ่งที่ใกล้ตัวมากที่สุด เช่น ตัวเรา บ้านของเราครอบครัวของเรา จากนั้นจึงขยาย
วงกว้างออกไปสู่สภาพแวดล้อมในชุมชนของผู้เรียน และออกไปสู่ประเทศอื่น ๆ เมื่ออยู่ในชั้นเรียนที่อยู่
สูงในลักษณะของการบูรณาการ เพื่อให้ผู้เรียนเกิดการเรียนรู้แบบองค์รวมและสามารถน าไป
