Page 484 - 08_กฎหมายอาญา_Neat
P. 484

๔๗๑




                             แตในบางกรณีถึงแมวาเจาพนักงานจะออกคําสั่งโดยชอบดวยกฎหมาย แตกฎหมาย
                 ที่ใหอํานาจในการออกคําสั่ง มิไดมีวัตถุประสงคที่จะใหลงโทษผูขัดคําสั่งเจาพนักงาน หรือไดกําหนด

                 บทบังคับในกรณีที่ฝาฝนคําสั่งไวแลวเปนกรณีพิเศษเชนนี้  ผูฝาฝนก็ไมมีความผิดฐานขัดคําสั่ง
                 เจาพนักงานซึ่งเปนบททั่วไปอีก
                             ÍØ·ÒËó
                             ®Õ¡Ò·Õè ÷òø/òõðò (ประชุมใหญ) การไมไปตามคําสั่งของเจาพนักงานจราจรในกรณี

                 ผิดพระราชบัญญัติจราจรทางบกนั้น พระราชบัญญัติจราจรทางบกกําหนดโทษไวโดยเฉพาะแลวคือ
                 ไมใหเปรียบเทียบปรับ ใหจัดการฟองจําเลยไปทีเดียว จึงไมเปนความผิดฐานขัดคําสั่งเจาพนักงานตาม

                 ป.อ.มาตรา ๔๖๘ อันเปนบทกฎหมายทั่วไปอีก
                             ò. äÁ‹»¯ÔºÑμÔμÒÁคําÊÑè§¹Ñé¹â´ÂäÁ‹ÁÕàËμØËÃ×Í¢ŒÍᡌμÑÇÍѹÊÁ¤ÇÃ
                             การไมปฏิบัติตามคําสั่ง หมายถึง การไมกระทําการที่ตองกระทําใหครบถวนตามที่กําหนด
                 ไวในคําสั่งแตถาปฏิบัติตามคําสั่งครบถวนแลว ก็ไมจําตองรับผิดเพราะมิไดกระทําตามที่ผูออกคําสั่ง

                 ตองการ เพราะเปนการเกินขอบเขตของคําสั่ง
                             ÍØ·ÒËó

                             ®Õ¡Ò·Õè ôöù/òôùð  การที่เจาพนักงานสั่งใหจําเลยเลิกทํานาและขุดบอปลานั้น
                 ไมกินความถึงวาใหจําเลยทําใหคืนสภาพเดิม ฉะนั้น การที่จําเลยเลิกทํานาและเลิกขุดบอปลา แตไม
                 ไดทําใหคืนสภาพเดิม จึงไมมีความผิดฐานขัดคําสั่ง
                             การไมมีเหตุหรือขอแกตัวอันสมควรในการไมปฏิบัติตามคําสั่ง หมายความวา การไมปฏิบัติ

                 ตามคําสั่งนั้นตองเปนการกระทําที่ไมมีเหตุหรือขอแกตัวอันสมควร “เหตุ” คือขอเท็จจริงที่ทําใหผูรับ
                 คําสั่งไมตองปฏิบัติตามคําสั่ง สวน “ขอแกตัว” คือ ขออางที่ควรอางได หากผูฝาฝนไมปฏิบัติตาม

                 คําสั่งตองมีความเชื่อมั่นโดยสุจริตใจวาตนมีเหตุหรือขอแกตัวอันสมควรที่จะไมปฏิบัติตามคําสั่งนั้น
                             ÍØ·ÒËó
                             (ñ) ®Õ¡Ò·Õè ñùõð/òõðð ทางราชการประกาศสงวนที่ไวทําสุสานและฌาปนสถาน
                 สําหรับประชาชนตั้งแต พ.ศ.๒๔๗๖ ผูรักษาการแทนนายอําเภอออกคําสั่งใหจําเลยเลิกใชสิทธิ

                 ครอบครองที่ดินสงวนแปลงที่จําเลยครอบครองอยู จําเลยไมยอมออกเพราะเชื่อโดยสุจริตใจวาที่ดิน
                 เปนของจําเลยโดยการครอบครองมากวา ๔๐ ป ซึ่งอําเภอจะสั่งใหจําเลยออกจากที่ดินโดยพลการเชนนี้

                 ไมได ความเชื่อมั่นของจําเลยเชนนี้มีเหตุผลอันดีและจําเลยไดยืนยันเหตุผลนี้ใหอําเภอทราบไวแลว
                 ตั้งแตตน จึงเปนขอแกตัวอันสมควรที่จะไมปฏิบัติตามคําสั่ง จึงเอาผิดแกจําเลยตาม ป.อ.มาตรา ๓๖๘
                 ไมได

                             (ò) ®Õ¡Ò·Õè ñðóõ/òõðô นายอําเภอสั่งใหจําเลยออกจากที่สาธารณประโยชน
                 จําเลยไมยอมออกโดยอางวาเปนที่นาของจําเลย ไดรับมรดกมาจากบิดามารดาและไดครอบครอง
                 ทํานามากวา ๕๐ ปแลว ขอเท็จจริงฟงไดวาจําเลยรูมากอนแลววาที่แปลงนี้เปนที่สาธารณประโยชน

                 การที่จําเลยมาอางวาเปนที่ของจําเลยไมยอมออกไปตามคําสั่ง จึงไมเปนขอแกตัวอันสมควรที่จะ
                 ทําใหจําเลยพนผิดฐานขัดคําสั่งเจาพนักงาน
   479   480   481   482   483   484   485   486   487   488   489