Page 219 - กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา
P. 219
๒๑๒
สําหรับของกลางนั้น หากไมอางในบัญชีระบุพยานไวก็มีฐานะเปนเพียง
ของกลางในคดีเทานั้น ของกลางจะเปนพยานวัตถุในคดีไดตอเมื่อ ไดอางของกลางนั้นเปนพยาน
ในการพิจารณาคดี
÷.õ.ó ¡ÒÃนําÊ׺¾ÂÒ¹ÇÑμ¶Ø
จากประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๔๑ ซึ่งไดบัญญัติวา
“สิ่งใดใชเปนพยานวัตถุตองนํามาศาล
ในกรณีที่นํามาศาลไมไดใหศาลไปตรวจ จดรายงาน ยังที่ที่พยานวัตถุนั้นอยู
ตามเวลาและวิธีการซึ่งศาลเห็นสมควรตามลักษณะแหงพยานวัตถุ”
จากบทบัญญัติดังกลาวจะเห็นไดวาการสืบพยานวัตถุ มีหลักเกณฑที่ไมยุงยาก
ซึ่งอาจแยกพิจารณาไดคือ
๑. ¡ÒÃÊ׺¾ÂÒ¹ÇÑμ¶Øã¹ÈÒÅ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา
มาตรา ๒๔๑ วรรคหนึ่ง บัญญัติวา “สิ่งใดที่ใชอางเปนพยานวัตถุตองนํามาศาล” จึงเปนกรณีที่
วัตถุพยานเปน “สังหาริมทรัพย” ที่สามารถนํามาศาลได เชน อาวุธมีดที่ใชแทงทํารายรางกายผูเสียหาย
หรือปลอกกระสุนปน ยาเสพติด อาวุธปน ยาฆาสัตว รองเทา เชือก เปนตน
ใหคูความฝายที่อางพยานวัตถุนั้น นําวัตถุหรือสังหาริมทรัพยที่จะใชเปน
พยานนั้นมาศาล ในวันที่จะทําการสืบพยาน ซึ่งจะตองใหคูความหรือพยานที่เกี่ยวของไดตรวจดูวัตถุ
ที่จะนํามาเปนพยานนั้นดวยวาเปนวัตถุชิ้นเดียวกับที่อางหรือไม แลวศาลก็จะทําการตรวจวัตถุนั้น
แลวจดลงในรายงานกระบวนพิจารณาหรือบันทึกไวในคําเบิกความของพยานที่กลาวถึงพยานวัตถุนั้น
เพราะในการสืบพยานวัตถุนั้นบางครั้งตองสืบพยานบุคคลประกอบดวย
๒. ¡ÒÃÊ׺¾ÂÒ¹ÇÑμ¶Ø¹Í¡ÈÒÅ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา
มาตรา ๒๔๑ วรรคสอง บัญญัติวา “ในกรณีที่นํามาไมได ใหศาลไปตรวจ จดรายงานยังที่ที่พยานวัตถุ
นั้นอยูตามเวลาและวิธีซึ่งศาลเห็นสมควรตามลักษณะแหงพยานวัตถุ” เชน บุคคลที่จะตรวจนอนปวยที่
โรงพยาบาล หรือพยานวัตถุเปนอสังหาริมทรัพย หรือสถานที่เกิดเหตุ ตําแหนงซึ่งพยานอางวาไปแอบดู
เหตุการณ เชนนี้ มาตรา ๒๔๑ วรรคสอง ไดใหดุลพินิจแกศาลที่จะไปทําการตรวจดู หรือที่เรียกวา
“เดินเผชิญสืบ” ณ สถานที่ เวลาที่คูความระบุไวหรือไมก็ได
นอกจากนี้จากมาตรา ๒๓๐ เมื่อคูความที่เกี่ยวของรองขอหรือเมื่อศาลเห็น
เปนการสมควร ศาลอาจเดินเผชิญสืบพยานหลักฐานหรือเมื่อมีเหตุจําเปนไมสามารถนําพยานหลักฐาน
มาสืบที่ศาลนั้น และการสืบพยานหลักฐานโดยวิธีอื่นไมสามารถกระทําได ศาลมีอํานาจสงประเด็นให
ศาลอื่นสืบพยานหลักฐานแทน ใหศาลที่รับประเด็นมีอํานาจและหนาที่ดังศาลเดิม รวมทั้งมีอํานาจ
สงประเด็นตอไปยังศาลอื่นได