Page 220 - กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา
P. 220
๒๑๓
μÑÇÍ‹ҧคํา¾Ô¾Ò¡ÉÒÈÒŮաÒ
คํา¾Ô¾Ò¡ÉÒ®Õ¡Ò·Õè ôðø/òôøõ มีดของจําเลยติดเลือดสดๆ ซึ่งจําเลยรับวาไดใชทําราย
ผูตายนั้นเปนวัตถุพยานอยางดี
คํา¾Ô¾Ò¡ÉÒ®Õ¡Ò·Õè öø÷/òôøõ วัตถุพยานที่บัญญัติไวใน ป.วิ.อาญา มาตรา ๒๔๑ นั้น
มุงถึงวัตถุพยานสําคัญแหงความผิดอันจะเปนขอลงโทษจําเลยหรือไม
คํา¾Ô¾Ò¡ÉÒ®Õ¡Ò·Õè ñóöò/òôùô ศาลไปตรวจที่เกิดเหตุ ตามคําขอของจําเลยแมจําเลย
จะขอเมื่อสืบพยานโจทกจําเลยเสร็จจนแถลงหมดพยานแลวก็ดี ศาลก็มีอํานาจรับฟงการตรวจสถานที่
เกิดเหตุมาวินิจฉัยคดีได
คํา¾Ô¾Ò¡ÉÒ®Õ¡Ò·Õè ñùð÷/òõñ÷ ในคดีอาญาแมกฎหมายจะกําหนดใหศาล
ไปทําการตรวจพยานวัตถุที่ไมสามารถนํามาศาลไดไวก็ตาม แตถาศาลเห็นวาไมจําเปน ก็อาจใชดุลพินิจ
สั่งงดเสียได
คํา¾Ô¾Ò¡ÉÒ®Õ¡Ò·Õè ñøòø/òõóô แถบบันทึกเสียงเปนพยานวัตถุ แตเสียงในแถบบันทึกเสียง
ที่จําเลยอางวาเปนเสียงโจทกนั้น จําเลยมีตัวจําเลยเพียงปากเดียวเบิกความวาเปนเสียงของโจทก
ที่พูดโตตอบกับจําเลยโดยจําเลยไมมีพยานหลักฐานอื่นมาสนับสนุนใหนาเชื่อวาเปนเสียงของโจทก
โจทกปฏิเสธวาเปนเสียงในแถบบันทึกเสียงไมมีเสียงของโจทก และโจทกก็ไมไดพูดโตตอบกับจําเลย
ดังที่ปรากฏในเอกสารที่จําเลยอางวาถอดจากแถบบันทึกเสียง จึงฟงไมไดวาโจทกเคยพูดโตตอบกับ
จําเลยตามเสียงที่บันทึกไวในแถบบันทึกเสียง
ในการสืบพยานวัตถุนั้น ถาในการตรวจพยานวัตถุนั้นเปนสิ่งที่คนธรรมดาสามารถ
เขาใจไดโดยไมตองใชความรูเฉพาะดาน เชน ดูวาบาดแผลบนใบหนาจะทําใหเสียโฉมหรือไม, วัตถุ
๒ ชิ้น เหมือนกันหรือไม เชนนี้ ศาลจะทําการตรวจพยานวัตถุ แลววินิจฉัยดวยความรูและดุลพินิจ
ของศาลเอง ไมตองมีพยานบุคคลอื่นมาเบิกความอธิบายประกอบ แตถาพยานวัตถุบางอยางเปนสิ่งที่
คนทั่วไปไมสามารถรูไดดวยความรูสามัญ จะตองอาศัยความรูความชํานาญจากผูมีความรูเฉพาะดาน
จึงจะเขาใจและตีความได เชน พยานวัตถุนี้เปนเฮโรอีนหรือไม การพิสูจนลายพิมพนิ้วมือ เชนนี้
คูความอาจอางผูมีความรูเชี่ยวชาญ หรือศาลอาจแตงตั้งผูเชี่ยวชาญ มาทําการตรวจพิสูจนพยานวัตถุนั้น
และมาเบิกความใหศาลทราบถึงผลของการตรวจพิสูจนนั้น
÷.õ.ô ÇÔ¸Õ»¯ÔºÑμÔà¡ÕèÂǡѺ¾ÂÒ¹ÇÑμ¶Ø
ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๔๒ บัญญัติไววา “ในระหวาง
สอบสวน ไตสวนมูลฟอง หรือพิจารณาสิ่งของซึ่งเปนพยานวัตถุตองใหคูความหรือพยานตรวจดู
ถามีการแกหอหรือทําลายตรา การหอหรือตีตราใหมใหทําตอหนาคูความ
หรือพยานที่เกี่ยวของ”