Page 109 - วิชาการการเขียนเพื่องานประชาสัมพันธ์
P. 109
100
ผู้เขียนบทวิทยุกระจายเสียงต้องจ าไว้เสมอว่าก าลังเขียนเพื่อน า
อ่าน เสียงนั้นจะผ่านหูผู้ฟังเพียงครั้งเดียว ผู้ฟังไม่มีโอกาสได้ทบทวนเหมือนอ่าน
หนังสือ เข้าใจหรือไม่ก็ครั้งเดียวแล้วผ่านไปเลย ถ้าพูดไปแล้วผู้ฟังไม่เข้าใจ ก็
เท่ากับเสียเวลา เสียแรง เสียความพยายาม และเสียประโยชน์ในการสื่อสาร
ประชาสัมพันธ์ของหน่วยงาน องค์กร และสถาบัน รวมทั้งเสียชื่อเสียงของนัก
ประชาสัมพันธ์อีกด้วย การเขียนภาษาวิทยุกระจายเสียง จึงต้องค านึงถึงสิ่งต่อไปนี้
(นภาภรณ์ อัจฉริยะกุล, 2539, หน้า 178 - 179) เช่น การใช้ประโยคสั้น แต่ให้
ได้ความสมบูรณ์ กะทัดรัด ไม่เยิ่นเย้อ การเขียนให้เขียนออกมาในรูปของภาษา
พูด ไม่ใช่ภาษาหนังสือ และเขียนทุกค าที่ต้องการอ่านลงบนกระดาษ อย่าคิดว่าจะ
ไปต่อเติมเอาทีหลังขณะที่อ่านจะท าให้สะดุด หรือตะกุกตะกัก ไม่รื่นหูได้ภาษาไทย
ของเราไม่มีเครื่องหมายวรรคตอน เพราะฉะนั้น บทที่เขียนต้องจัดวรรคตอนเองให้
ดี เช่น ใช้เว้นวรรค ใช้เครื่องหมายขีดคั่น ขีดเส้นใต้ประโยคที่จะต้องเน้นหนักใน
การออกเสียง ใช้ย่อหน้าย่อย ๆ เข้าช่วย เป็นต้น
หลีกเลี่ยงการใช้ประโยคยาว ๆ ที่เต็มไปด้วยคุณศัพท์มาก ๆ ที่
ประกอบค านามค าเดียว หลีกเลี่ยงประโยคซึ่งเชื่อมด้วยค าว่า....ซึ่ง.....ที่.......หรือ.......
กับ......แต่......ต่อ......ฯลฯ บางครั้งท าให้เยิ่นเย้อมาก จนกระทั่งฟังแล้วไม่ทราบว่า
ความส าคัญของประโยคอยู่ตรงไหน ถ้าน ามาใช้ต้องพิจารณาให้เหมาะสมจึงจะน่า
ฟังค าเล็ก ๆ น้อยเป็นกันเองบางค าที่ใช้ในภาษาพูดทั่วไป อาจใช้แทรกลงในค า
เขียน เพื่อให้อ่านออกเสียงแล้วท าให้บทวิทยุนั้นสละสลวยเป็นกันเอง รื่นหู ชวนฟัง
ขึ้นได้มาก
