Page 86 - หนังสือจรัมบุญ ที่ระลึก ๑๒๓ ปีชาตกาล งานวันมูลนิธิสมเด็จพระสังฆราช (ปุ่น ปุณฺณสิริหาเถร) ๒๑ กรกฎาคม ๒๕๖๒.
P. 86
พระเกศธาตุมนสิการพระพุทธคุณพอสมควรแล้วก็หลีกไป เป็นธรรมดา
บุรุษเพศไม่ใส่ใจพระภิกษุอะไรนัก จะในเมืองมนุษย์หรือสวรรค์
ก็ปานกัน
ระเบียบของเทพดานั้นก็แปลก การมานมัสการพระเกศธาตุนั้น
เทพยดาผู้มีบุญน้อยมาก่อน กระท�าการบูชาแล้วนั่งอยู่ใกล้พระเจดีย์
ถ้าไม่มีผู้มีศักดิ์ใหญ่มาก็นั่งอยู่อย่างนั้นได้ ถ้ามีเทพผู้ทรงศักดิ์มาก
เสด็จมา พวกบุญน้อยต้องถอยออกห่างไป ให้โอกาสแก่เทพผู้มีศักดิ์ใหญ่
เข้ามานั่งใกล้ ผู้ศักดิ์น้อยมีแต่ถอยออกห่างไกลออกไปอย่างเดียว
เรื่องนี้มีปรากฏในพระธรรมบทอรรถกถา กล่าวถึงอินทกะและอังกุระ
เทพบุตร
เมื่อเทพบุตรกลับไปแล้ว กลุ่มเทพธิดาก็เขาไปหาพระโมคคัลลานะ
ท�ากระมิดกระเมี้ยนตามวิสัยของผู้ขี้เกรงใจและไม่คุ้นเคย ถ้าในมนุษยโลก
ก็คงเข้าหาเพื่อขอของขลังหรือเสน่ห์ยาแฝด มิฉะนั้นก็คงขอหวยใต้ดิน
แต่นี่เป็นบนสวรรค์ ภาวะอย่างนั้นก็หมดไป
พระโมคคัลลานะท่านแสดงอัธยาศัยต้อนรับอันดีงาม ไม่ชูงวง
เหมือนช้าง ไม่อวดก้ามเหมือนปู ไม่อวดรู้เหมือนพระอัสสชิเมื่อพบ
อุปติสสะครั้งแรก เริ่มปราศรัยด้วยสุนทรพจน์อันไพเราะ ท�าให้กลุ่ม
เทพธิดาเหล่านั้นได้รับความเย็นใจในถ้อยปราศรัย ท่านพูดว่า ดูรา
เทพธิดาผู้โฉมยง พวกเธองามสมเป็นนางฟ้า ดูเป็นสง่าสมทรงทุกส่วน
ควรแก่แบบชาวสวรรค์ เธอเข้ามาท�าวิสาสะกับสมณะผู้จรมาก็ดี
เหมือนกัน จะได้สร้างความคุ้นเคยให้แก่กันตามฐานะ
พวกเทพธิดาสนองพระเถระด้วยวาทะของผู้มีสกุลว่า พวกดิฉัน
พอเห็นท่านก็พอใจ เพราะอินทรีย์ของท่านแปลกกว่าปวงเทพและ
ปวงชน ส�ารวมด้วยดีทางกาย วาจา ใจ พอเห็นก็เลื่อมใส ถ้าไม่เป็น
60 จรัมบุญ
