Page 13 - Thai words in old&new theory
P. 13
10
10. คำลงท้าย คือ คำที่ปรากฏในตำแหน่งท้ายสุดของประโยค ไม่มีความสัมพันธ์กับส่วนใดๆในประโยคอีกทั้งไม่มี
ความหมายที่ชัดเจนในตัวเอง คำลงท้ายคำหนึ่งอาจมีรูปคำย่อยได้มากกว่า 1 รูป เช่น ซิ ซิ่ ซี ซี่ นะ น่ะ น่า น้า ละ
ล่า เล่า
คำลงท้ายแบ่งได้ 2 ประเภท
10.1 คำลงท้ายแสดงทัศนภาวะ เป็นคำลงท้ายที่แสดงเจตนาหรือความรู้สึก อาจแสดงได้ด้วยการออกเสียง
เช่น ออกเสียงสั้น จะสื่อความที่มีน้ำหนักอาจแสดงอารมณ์โกรธ ไม่พอใจ เช่น ซิ นะ เถอะ
เช่น เงินทอนล่ะ
10.2 คำลงท้ายแสดงมารยาท เป็นคำลงท้ายที่แสดงความสุภาพหรือไม่สุภาพก็ได้ แต่ในขณะเดียวกันก็แสดง
สถานภาพและความสัมพันธ์ระหว่างผู้พูดดวย เช่น รถมาแล้วครับ
้
11. คำอุทาน คือ คำที่เปล่งออกมาเพื่อแสดงอารมณ์ความรู้สึกต่างๆ เช่น สะเทือนใจ ตกใจ ดีใจ เห็นใจ
ประหลาดใจ สงสาร สงสัย เจ็บปวด เป็นต้น
คำอุทานมักปรากฏหน้าประโยค ในการเขียนมักมีเครื่องหมายอัศเจรีย์ (!) กำกับข้างหลังคำอุทาน
เช่น โถ ! เจ้าเขี้ยวเงินไม่น่าตายเลย ว้าย ! ช่วยด้วย
โธ่ ! ไม่น่าเป็นเช่นนี้เลย ไชโย ! ฉันสอบได้ที่หนึ่งแล้ว
คำอุทานไม่จัดเป็นส่วนหนึ่งของประโยค ในการพิจารณาความหมายของคำอุทาน จึงต้องพิจารณาให้สัมพันธ์กับ
เนื้อความของประโยคที่ตามหลังคำอุทานนั้นๆ
12. คำปฏิเสธ คือ คำที่ใช้บอกปัดหรือไม่ยอมรับ
คำปฏิเสธมี 2 ชนิด
12.1 คำปฏิเสธกริยา ได้แก่ มิ ไม่ หาไม่ หา...ไม่ ซึ่งจะปรากฏหน้าคำกริยา ส่วนคำว่า ไม่ มักปรากฏนำหน้า
คำกริยานำเช่น ค่อย น่า ได้ ใคร่ เคย ต้อง หากต้องการทำให้กลับไปเป็นประโยคบอกเล่า จะตัดทั้ง
คำปฏิเสธและกริยานำไปด้วยกัน เช่น ผมมิใช่คนดีอะไร
12.2 คำปฏิเสธข้อความ ได้แก่ หามิได้ มิได้ เปล่า มักใช้ปฏิเสธคำถาม
เช่น นน : เมื่อวานที่สอกลางภาคไป แกทำข้อสอบทันเวลาป่ะ
นันท์ : ไม่อ่ะ เผลอหลับเลยทำทันแค่ครึ่งเดียวเอง
