Page 9 - Thai words in old&new theory
P. 9
6
คำบางคำก็มีลักษณนามที่ใช้เฉพาะ และสามารถใช้บอกกลุ่มของคำนาม ที่อยู่รวมกันได้
คำอาการนาม : คำที่เกิดจากการแปลงคำกริยาเป็นคำนาม โดยการเติม “การ” “ความ” หน้าคำกริยา ซึ่งจะมี
ความหมายเป็นนามธรรมเสมอ คำอาการนามที่ขึ้นต้นด้วย “การ” มักแสดงกระบวนการในการทำกริยา ส่วนคำที่ขึ้นต้น
ด้วย “ความ” มักแสดงสภาพของกริยาหรือลักษณะรวมๆของกริยา
2. คำสรรพนาม คือ คำสรรพนามที่ใช้แทนคำนามเพื่อไม่ต้องกล่าวคำนามนั้นซ้ำ เช่น เธอ เขา มัน สู เจ้า การปรากฏ
ตามตำแหน่งในประโยคของสรรพนามนั้นมีลักษณะเช่นเดียวกับคำนาม
คำที่ใช้แทนคำนาม มี 5 ชนิด
2.1 คำบุรุษสรรพนาม คือ คำที่ใช้ระบุแทนบุคคล แบ่งเป็น 3 ชนิดย่อย
คำสรรพนามบุรุษที่ 1 ใช้แทนตัวผู้พูด เช่น ผม เรา กู กระผม อาตมา
เช่น ผมมาขออนุญาตคุณแม่ขอน้องแต่งานครับ
คำสรรพนามบุรุษที่ 2 ใช้แทนผู้ที่พูดด้วย เช่น เธอ คุณ ท่าน แก
เช่น เราต้องกินนมเยอะๆจะได้โตไวๆ
คำสรรพนามบุรุษที่ 3 ใช้แทนผู้ที่ถูกกล่าวถึง เช่น เขา มัน หล่อน
เช่น เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่เคยแต่งหน้าเลยสักครั้ง
2.2 คำสรรพนามถาม คือ คำที่ใช้แทนนามและใช้ถามไปในขณะเดียวกัน มี 3 คำ ได้แก่ ใคร อะไร ไหน
เช่น ขนมอยู่ไหน
2.3 คำสรรพนามชี้เฉพาะ คือ คำสรรพนามที่ใช้บอกระยะใกล้-ไกล มี 8 คำ ได้แก่ นี่ นั่น นู่น โน่น นี้
นั้น นู้น โน้น เช่น ดาวลูกไก่อยู่นู่น นั่นทำผิดอีกแล้ว นี่กระเป๋าของใคร
2.4 คำสรรพนามไม่ชี้เฉพาะ คือ คำสรรพนามที่ไม่ระบุหรือกำหนดแน่นอนว่าหมายถึงผู้ใด
ได้แก่ ใคร อะไร ไหน หรืออาจะมีรูปซ้ำกับคำสรรพนาม ได้แก่ ท่าน เรา เขา หรืออยู่ในรูปคำซ้ำ
ได้แก่ ใครๆ อะไรๆ ใดๆ เช่น อะไรๆเขาก็กินได้ ขอแค่อย่าให้มันเป็ดเป็นพอ
2.5 คำสรรพนามแยกฝ่าย คือ ใช้แทนคำนามหรือคำบุรุษสรรพนามที่อยู่ข้างหน้าเพอแสดงว่า
ื่
มีหลายฝ่ายหลายส่วน มี 3 คำ ได้แก่ ต่าง บ้าง กัน
ต่าง ใช้แทนนามข้างหน้าว่ามีหลายฝ่าย ซึ่งทำกริยาเดียวกัน
บ้าง ใช้แทนนามข้างหน้าว่ามีหลายฝ่าย แต่ละฝ่ายแยกทำกริยาต่างกัน
กัน ใช้แทนนามหรือสรรพนามข้างหน้าว่ามีหลายฝ่าย แต่ละฝ่ายทำกริยาเดียวกันกับอีกฝ่ายหนึ่ง
3. คำกริยา คำที่ทำหน้าที่เป็นส่วนหลักของกริยาวลีถือได้ว่าเป็นส่วนสำคัญของประโยค หากไม่มีกริยาภาษาหน่วย
นั้นก็ไม่ใช่ประโยค เช่น กิน นั่น เดิน นอน ร้องไห้
จำแนกได้ 2 ประเภทหลักๆ คือ
3.1 ประเภทที่มีหน่วยกรรม
3.1.1 คำกริยาสกรรม คือ คำกริยาที่มีนามวลีตามหลัง ซึ่งนามวลีที่ตามทำหน้าที่เป็นกรรม
เช่น ฉันกินขนม
