Page 307 - Bir Ölür Bin Doğarız - Kitap

nerde gördünüz.

Gülizar yanında sakin bir şekilde duruyor, komutanının

her söylediğini yerine getiriyordu.

Çatışma sürüyordu.

Evin diğer cephesinde mevzilenen Ali ve Emine; cephane-
lerini idareli kullanmaya, düşmanı oyalamaya çalışıyorlardı.

İkisinin de aklından aynı şeyler geçiriyordu. Daha 23 gün
önce bir başka eylemin coşkusunu, heyecanını yaşamışlardı.

Adalet son konuşmasında “Sibel gibi çatışacağız” demişti. Sö-
zünü tutmuş, sokak sokak çatışmıştı.

Çatışmadan yaralı çıkmışlardı. Yaraları daha doğru dürüst
iyileşmemişti bile. Yaralarını sarıp sarmalayan kaldıkları bölge

halkının şefkatini görmüşlerdi günlerce. Komutanları gelip yeni
bir eylemden söz açtığında yaralı olan onlar değilmiş gibi atla-

mışlardı söylediklerinin üzerine. Adeta, Adalet’e duydukları ve-

fayı, sadakati göstermek istiyorlardı.

- Ne yani, yaralandık diye bize görev vermeyecek misiniz?
diye tepki göstermişti Emine.

- Yoldaşlarımızın günleri sayılıyken bizden oturup yarala-
rımızı sarmamızı mı bekliyorsunuz? Hayır kabul etmiyorum

böyle bir şeyi.

Çatışma sürüyordu.

Ali sessizce yere yığıldı. Başından vurulmuştu. Gültepe di-
renişinin ilk şehidiydi o. Emine yoldaşını kenarı çekti. Vücudu-

nun daha fazla zarar görmesini engellemeye çalıştı. Dışarıdan
köpek gibi uluyan düşmanın sesini duydu.

- Lan ne mermi varmış, bir türlü bitmedi.

Emine tüm gücüyle bağırdı.

- ….. KORKAKLAR

307