Page 13 - ภาษาไทยมอต้น.indd

6

บทที่ 2

การพูด

เรื่องที่ 1 สรุปความ จับประเด็นสําคัญของเรื่องที่พูด

การพูดเปนทักษะหนึ่งของการสื่อสาร การพูดคือการเปลงเสียงออกมาเปนถอยคํา หรือ

ขอความตาง ๆ เพื่อติดตอสื่อสารใหผูพูดและผูฟงเขาใจเรื่องราวตาง ๆ การพูดเปนการสื่อ

ความหมายโดยใชภาษาเสียง กิริยาทาทางตาง ๆ เพื่อถายทอดความรูและความรูสึก รวมทั้ง
ความคิดเห็นของผูพูด ใหผูฟงไดรับรู และเขาใจตามความมุงหมายของผูฟงเปนเกณฑ

องคประกอบของการพูดประกอบดวย

1. ผูพูด คือ ผูที่มีจุดมุงหมายสําคัญที่จะเสนอความรูความคิดเห็น เพื่อใหผูฟงไดรับรู

และเขาใจ โดยใชศิลปะการพูดอยางมีหลักเกณฑ และฝกปฏิบัติอยูเปนประจํา

2. เนื้อเรื่อง คือ เรื่องราวที่ผูพูดนําเสนอเปนความรูหรือความคิดเห็น ใหผูฟงไดรับรู
อยางเหมาะสม

3. ผูฟง คือ ผูรับฟงเรื่องราวตาง ๆ ที่ผูพูดนําเสนอ ซึ่งผูฟงตองมีหลักเกณฑและมารยาท
ในการฟง

การพูดที่ดี คือ การสื่อความหมายที่ดีนั้นยอมสื่อความเขาใจกับใคร ๆ ไดตรงตาม

วัตถุประสงคของผูพูด การที่ผูฟงฟงแลวพึงพอใจ สนใจ เกิดความศรัทธาเลื่อมใส เรียกวาผูพูด

ผูนั้นมีศิลปะในการพูด

ลักษณะการพูดที่ดี มีดังนี้
1. มีบุคลิกภาพที่ดี การฟงคนอื่นพูดนั้นเราไมไดฟงแตเพียงเสียงพูด แตเราจะตองดู

การพูด ดูบุคลิกภาพของเขาดวย บุคลิกภาพของผูพูดมีสวนที่จะทําใหผูฟงสนใจ ศรัทธาตัวผูพูด

บุคลิกภาพ ไดแก รูปราง หนาตา ทาทาง การยืน การนั่ง การเดิน ใบหนาที่ยิ้มแยม ตลอดจน

อากัปกิริยาที่แสดงออกในขณะที่พูดอยางเหมาะสมดวย

2. มีความเชื่อมั่นในตนเองดี ผูพูดจะตองเตรียมตัวลวงหนา ฝกซอมการพูดใหคลอง

สามารถจดจําเรื่องที่พูดได ควบคุมอารมณได ไมตื่นเตน ประหมา หรือลุกลี้ลุกลน รีบรอนจน

ทําใหเสียบุคลิก

3. พูดใหตรงประเด็น พูดในเรื่องที่กําหนดไว ไมนอกเรื่อง พูดอยางมีจุดมุงหมาย มุงให

ผูฟงฟงแลวเขาใจ ตรงตามวัตถุประสงคที่ผูพูดตองการ

ภาษาไทย ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น : พท21001 13
ส�ำนักงำน กศน.จังหวัดกำฬสินธุ์