Page 14 - ภาษาไทยมอต้น.indd

7

4. ตองใชภาษาที่เหมาะสมกับระดับผูฟง ตามปกตินิยมใชภาษาธรรมดา สุภาพ สั้น ๆ

กะทัดรัด สื่อความเขาใจไดงาย หลีกเลี่ยงสํานวนโลดโผน ศัพทเทคนิค หรือสํานวนที่ไมได

มาตรฐาน

5. ตองคํานึงถึงผูฟง ผูพูดตองทราบวาผูฟงเปนใคร เพศ วัย อาชีพ ระดับการศึกษา

ความสนใจ ความเชื่อถือเปนอยางไร เพื่อจะไดพูดใหถูกกับสภาพของผูฟง หลีกเลี่ยงการแสดง

ความคิดเห็นและความเชื่อที่ขัดแยงกับผูฟง
6. มีมารยาทในการพูด ผูพูดตองพิจารณาเลือกใชถอยคําที่ถูกตองเหมาะสมกับกาลเทศะ

และบุคคลเพื่อแสดงถึงความมีมารยาทที่ดีและใหเกียรติผูฟง

การสรุปความ จับประเด็นสําคัญของเรื่องที่พูด

1. ผูพูดจะตองทราบรายละเอียดของผูฟงดังนี้

1.1 เปนชายหรือหญิง

1.2 อายุ

1.3 การศึกษา
1.4 อาชีพ

เปนเบื้องตนเพื่อมากําหนดเนื้อหาสาระที่จะพูดใหเหมาะสมกับผูฟง
2. ผูพูดตองมีวัตถุประสงค ที่จะพูด จะเปนการพูดวิชาการ เพื่อความบันเทิง หรือเพื่อ

สั่งสอน เปนตน

3. เนื้อหาสาระ ผูพูดอาจเพียงกําหนดหัวขอ แตเมื่อพูดจริงจะตองอธิบายเพิ่มเติม อาจ

เปนตัวอยาง อาจเปนประสบการณ ที่จะเลาใหผูฟงไดฟง

ผูฟงจะสรุปความเรื่องที่รับฟงได หากผูพูดพูดมีสาระสําคัญ และมีการเตรียมตัวที่จะพูด

มาอยางดี

เรื่องที่ 2 การพูดในโอกาสตาง ๆ

การพูดในโอกาสตางๆ

1. การพูดแนะนําตนเอง

การพูดแนะนําตนเอง เปนการพูดที่แทรกอยูกับการพูดในลักษณะตาง ๆ เปนพื้นฐาน

เบื้องตนที่จะทําใหผูฟงมีความรูเกี่ยวกับผูพูด การแนะนําตนจะใหรายละเอียดแตกตางกันไป

ตามลักษณะของการพูด

14 ภาษาไทย ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น : พท21001
ส�ำนักงำน กศน.จังหวัดกำฬสินธุ์