Page 311 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 311
ี
ี
ู
“โอพระคณของพ่อแม่ครบำอำจำรย์ท่สูงเหนือเกล้ำ กระผมม
ุ
ควำมเคำรพรัก และเทิดทูนหลวงปู่ไว้เหนือหัวของเกล้ำกระผมเสมอ
ี
แม้จะมิได้อยู่ร่วมท่วัดอรัญบรรพตกับหลวงปู่ ผมก็มีควำมรู้สึกเสมือน
ั
ี
่
ว่ำน่นเป็นทพ�ำนัก เป็นส�ำนักของมำรดำผู้ให้ก�ำเนิดเกล้ำกระผมใน
ี
้ำ
ี
เพศบรรพชิตน ผมคงจะไม่มียำมใดท่จะหลงลืม ผมจะคอยเอำใจใส่
ดูแลวัดอรัญบรรพตกับพวกน้อง ๆ สืบต่อไปอย่ำงแน่นอน ขอให้หลวงปู่
สบำยใจ วำงใจเถิด”
ื
ึ
ต่อมำเม่อปี ๒๕๔๘ หลวงปู่เหรียญซ่งอำพำธหนัก ต้องเข้ำรับ
ี
กำรรักษำพยำบำลท่โรงพยำบำลจุฬำฯ ในกรุงเทพฯ และมรณภำพลง
ี
ในวันท่ ๕ มิถุนำยน ๒๕๔๘ เรำได้เป็นหัวหน้ำรักษำกำรณ์ในส่วน
ของวัดอรัญบรรพต ด�ำเนินกิจกรรมเก่ยวกับงำนพระรำชทำนเพลิงศพ
ี
ี
้ำ
ิ
่
ี
หลวงปู่เหรียญ ท่วัดอรัญบรรพต จนงำนเสร็จสนสมบูรณ์ สมดังท
ั
หลวงปู่ท่ำนได้ออกปำกฝำกกับเรำไว้ก่อนหน้ำน้ำน..
l
ความเปนมาของเรา 297
็
