Page 315 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 315

ทรงสภำวะควำมเป็นไปในวัดหินหมำกเป้งสืบต่อกันไปได้ทันที เพรำะ
                         ั
              ท่ำนเหล่ำน้ำนเคยเห็นเคยอยู่กับหลวงปู่มำพร้อม ๆ กันกับเรำ ประกำร
                ี
                                                       ี
              ท่สองก็คือ หลักกำรประพฤติปฏิบัติ อันน้ำเป็นหลักใหญ่ใจควำมของ
              คณะวัดหินหมำกเป้งเรำ วิถีทำงกำรประพฤติปฏิบัติธรรม ปฏิปทำ
                    ้ำ
                                                                    ั
                    ั
                                                           ้ำ
                                                           ั
                                   �
                                       ิ
              รวมทงแนวทำงกำรดำเนนชีวิตควำมเป็นอยู่ทงหลำยน้ำนก็ย่อมเป็น
                                                              ี
                    ึ
              อันหน่งอันเดียวกัน ซ่งเป็นไปตำมวิถีแนวทำงท่หลวงปู่เทสก์ท่ำน
                                    ึ
                                                 ึ
              ได้บัญญัติเอำไว้ และอีกประกำรหน่งก็คือ ถ้ำเรำรีบให้โอกำสท่ำนได้
                            ื
              มำรับหน้ำท่เม่อท่ำนยังหนุ่ม สุขภำพท่ำนยังแข็งแรงกระฉับกระเฉง
                          ี
              ย่อมจะไม่เดือดร้อนในด้ำนสุขภำพร่ำงกำย ก็จะสำมำรถมุ่งหน้ำน�ำพำ
              หมู่คณะสืบต่อปฏิปทำ ทงควำมเป็นอยู่และกำรประพฤติปฏิบัติธรรม
                                       ั
                                       ้ำ
              ขององค์หลวงปู่ไปได้ม่นคงเป็นอย่ำงดี ดีกว่ำท่จะรอให้แก่เฒ่ำสุขภำพ
                                   ั
                                                          ี
                                                ื
              ทรุดโทรมจึงค่อยมำรับช่วงต่อ เม่อท่านเข้ามารับหน้าท่ได้โดยเร็ว
                                                                      ี
              ย่อมจะท�าความเจริญก้าวหน้า และงดงามเป็นสง่าให้กับวัดหินหมากเป้ง
              สืบต่อไปอย่างราบรื่นไม่มีที่ใดสะดุดหยุดยั้ง..
                                                            ั
                                     ึ
                                                            ้ำ
                                     ่
                                         ี
                    ส่วนอีกประกำรหนง ท่เรำสมควรลำออกนนคือตัวเรำเองจะได้รับ
                                               ี
              อำนิสงส์ผลประโยชน์ จำกกำรท่เรำลำออกน้ำเป็นกำรปลงวำงภำระ
                                                           ี
              หนัก เรำจะได้ไปมุ่งประพฤติปฏิบัติเอำสำระในจิตใจในส่วนของตน
                                                                        �
               ึ
                           ี
              ซ่งเป็นหลักท่มุ่งหวังประจ�ำใจของเรำก่อนท่จะมำบวชด้วยซ้ำำไป เรำ
                                                        ี
              ตงใจจะมำบวชหรือออกมำประพฤติปฏิบัติธรรมช�ำระจิตช�ำระใจ
                ั
                ้ำ
              ขัดเกลำกิเลสของตน ๆ อันน้ำเป็นหลักใหญ่ เรำน้ำมิได้บวชเข้ำมำเพ่อ
                                                                               ื
                                          ี
                                                              ี
              จะอย่ำงอ่นใดเลย ไม่อยำกเป็นใหญ่ ไม่อยำกโด่งดัง ไม่อยำกเก่งกำจ
                       ื
              สำมำรถในเร่องอ่นเร่องใดทงสน เรามุ่งจะประพฤติปฏิบัติขัดเกลา
                                   ื
                                         ั
                           ื
                               ื
                                         ้ำ
                                            ้ำ
                                            ิ
                 ื
                                                                                ี
              เพ่อความดีในตนเองโดยเฉพาะ ซ่งเรำก็คอยจ้องอยู่เสมออย่ำงท
                                                                                ่
                                                  ึ
              เคยเล่ำมำแล้ว กำรท่เรำได้มำอยู่วัดหินหมำกเป้งสิบปีน้ำ เปรียบแล้ว
                                   ี
                                                                    ี
              ก็เสมือนว่ำเรำถูกจับเอำมำกักขัง ถูกขังอยู่ด้วยคุณธรรมหลำยประกำร
                                                                        l
                                                       ความเปนมาของเรา   301
                                                             ็
   310   311   312   313   314   315   316   317   318   319   320