Page 318 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 318
โดยเฉพำะหลวงป
ู
่
เรำไปกรำบลำท่ำน ขณะ
่
ก้มกรำบเรำก็รำลึกวำ “ถึง
ู
่
ู
่
อยำงไรหลวงป่ก็อยตรงหน้ำ
ผมนี้ำแล้ว หลวงปู่ครับ บัดนี้ำ
ผมหมดแรงแล้ว ผมขอ
่
ี
กรำบลำ ออกไปทำหน้ำท่ส่วนเฉพำะของตัวเอง ตำมปฏิปทำเดิมทผม
ี
ิ
ต้องกำรจะไปภำวนำหำทำงพ้นจำกควำมทุกข์ หลวงปู่คงจะเมตตำอโหส
ิ
่
ี
ี
�
ั
�
่
่
ั
่
ิ
้ำ
ในสงต่ำง ๆ ทผมทำ ผมอำจจะทำในสงทไม่งำมนก ทมำกรำบครงน
้ำ
ี
่
ี
ู
ั
่
้
ุ
ี
่
่
่
ื
ี
ี
่
เหมอนกระผมมำลำหนไปเสยจำกตำแหนงหนำที ทหลวงปเคยมงหวง
ั
และมอบหมำยให้ผมทำ แต่ผมกมีเจตนำอยำงนมำตงแตต้น ผม
่
้ำ
้ำ
็
่
ี
ั
้ำ
ี
ได้พยำยำมท�ำงำนท่หลวงปู่หวัง และมอบหมำยให้ท�ำด้วยควำมตงใจ
ี
และพยำยำมมำตลอดสิบปีท่ผ่ำนมำ บัดนผมหมดก�ำลังลงแล้วจริง ๆ
้ำ
ี
เห็นว่ำสมควรส่งมอบภำรธุระให้พระรุ่นน้องมำท�ำกำรต่อไปจะดีกว่ำ
ครับ ผมขอกรำบลำ และผมจะร�ำลึกถึงหลวงปู่ เคำรพหลวงปู่ ยึดถือ
ี
ั
ปฏิปทำท่หลวงปู่ได้อบรมส่งสอน มอบให้กระผมไว้เป็นแนวทำงด�ำเนิน
ื
้ำ
สืบเชอสืบสำยต่อจำกหลวงปู่ตลอดไป และขอหลวงปู่พิจำรณำเมตตำ
l
304 พระพิชิต ชิตมาโร
