Page 317 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 317
้ำ
ั
้ำ
ั
่
่
ั
ครูบำอำจำรย์ทงหลำยพิจำรณำคดเลือกวำขอให้บรรดำพวกทำนทงหลำย
จงได้พิจำรณำเลือกเลยว่ำสมควรจะเอำใครมำอยู่เป็นเจ้ำอำวำสแทน
ั
้ำ
เรำ เรำคิดว่ำเป็นโอกำสท่เหมำะ และเรำก็ได้ตงใจท�ำอย่ำงนนจริง ๆ
ี
้ำ
ั
ี
เรำร่ำงเป็นจดหมำยไว้โดยท่เรำไม่ต้องเข้ำร่วมประชุม ให้พระท่ำนน�ำ
ไปมอบในท่ประชุมในวันน้ำน เน้ำอควำมในจดหมำยเรำได้เสนอว่ำ “..ขอ
ี
ั
ื
ี
ให้ครูบำอำจำรย์ท่เป็นลูกศิษย์ลูกหำหลวงปู่ด้วยกัน ท่มำแล้วในวันน้ำ
ี
ี
ได้พิจำรณำคัดเลือกพระอำจำรย์องค์ไหนท่เห็นสมควรมำรับหน้ำท่เป็น
ี
ี
เจ้ำอำวำสวัดหินหมำกเป้งต่อไปจำกกระผม ขอให้รีบเลือกไว้ กระผม
จะได้ย่นใบลำออกต่อเจ้ำคณะจังหวัด พอเสร็จงำนหลวงปู่เรียบร้อย
ื
แล้ว ผมลำออกทันที ขอให้พวกท่ำนเมตตำจัดเตรียมไว้ด้วย..”
พอถึงวันงำนของหลวงปู่ ๑๗ - ๑๘ ธันวำคม พ.ศ. ๒๕๕๑ เรำก็ได้
เสนอจดหมำยน้ำนเข้ำท่ประชุม ปรากฏว่าครูบาอาจารย์ ศิษย์หลวงปู่
ี
ั
ี
ท่มาร่วมประชุมกันในระหว่างวันงานราลึกถึงองค์หลวงปู่เป็นประจา
�
�
ี
ทุกปี ในคร้งน้พวกท่านก็เลือกได้ ท่านพระอาจารย์ไพบูลย์ โกวิโล
ั
้ำ
ี
ึ
ให้เข้ารับหน้าท่สืบต่อจากเรา ซ่งท่ำนอำจำรย์ไพบูลย์องค์นก็เป็นผู้ท
ี
่
ี
ี
เหมำะสมอย่ำงย่ง เป็นศิษย์หลวงปู่ท่เคยอยู่กับหลวงปู่มำนำน รู้จัก
ิ
ื
ึ
่
่
ั
่
้ำ
เรองรำวของวัดหินฯ เป็นอยำงดี มีควำมตงใจดีมำกองค์หนงทีเดียว
์
ั
ั
หมคณะใหกำรสนบสนนทำนอยำงเปนเอกฉนท สำหรบเรำนน เมอ
็
่
ุ
ู
่
้ำ
ั
ั
้
่
่
ื
้ำ
ั
ู
่
ได้ตกลงใจจะลำออก และได้เสนอจดหมำยต่อหมคณะอย่ำงนนแล้ว
่
้
่
้
่
ี
ั
้
่
ก็ไดจัดแจงสะสำงกำรงำนท่คงคำงตำง ๆ ซงมันก็ไมมีอะไรคำงคำมำก
ึ
้ำ
้
ั
ั
ั
ั
ี
มำยแลว เพรำะเรำตงใจมำหลำยวนนำนวนพอสมควร เอกสำรบญช
ต่ำง ๆ เรำพยำยำมสรุปหมด ทรัพย์สินต่ำง ๆ สรุปให้เห็นเป็นปัจจุบัน
ทงหมดพร้อม เพ่อเตรียมมอบงำนให้กับเจ้ำอำวำสองค์ต่อไป พอ
ั
้ำ
ื
เสร็จงานหลวงปู่แล้วเราก็ย่นหนังสือลาออกผ่านไปทางเจ้าคณะต�าบล
ื
ี
เจ้าคณะอาเภอ จนถึงเจ้าคณะจังหวัดเป็นท่เรียบร้อย เรากอาลา
็
�
�
�
หมู่คณะ อาลาวัดหินหมากเป้ง กราบลาหลวงปู่…
l
ความเปนมาของเรา 303
็
