Page 327 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 327
ู
่
ี
์
้
เป็นเฉพำะครำว รองฯ รังสรรคมีหนำท่ดวำพระทำนขำดเขินอะไร
่
ี
ี
ิ
บ้ำง ส่งของอะไรท่ต้องใช้สอยในคณะของพวกเรำ มีอะไรบ้ำงท่ยัง
ไม่มี หรือหมดไปแล้ว กท�ำหน้ำท่ไปขวนขวำยหำมำ อย่ำงน้ำเป็นต้น
็
ี
ี
ื
ในเร่องการปฏิบัติส่วนจิตใจของตนของหมู่คณะ เราก็ได้ประกาศ
ั
ั
แก่ทุกคนว่า ขอให้ต้งอกต้งใจภาวนาของตนเองอย่างเอาจริง และ
ื
อดทน อย่าได้นึกว่าจะมาเอาอะไรอย่างอ่นนอกจากผลการปฏิบัติธรรม
ึ
้
้
้
่
ซึ่งจะเกดมขนในจตใจของตนไดปรากฏ อยาไดนกแมกระทงวาจะเพยง
่
่
ี
ั
ิ
ิ
ี
่
ึ
ึ
้
ิ
ื
มาดูแลหลวงปู่ครูบาอาจารย์ ให้นึกว่าเราจะมาภาวนา ส่งอ่นให้ถือว่ำ
ื
ื
เป็นเพียงเคร่องพำให้อยู่ไปสืบม้ำอสืบวันประกอบกับกำรอยู่ของพวก
ั
เรำเท่ำน้ำนดอก ให้นึกเอำกำรได้ภำวนำในจิตในใจของตนเป็นหลัก
ื
ี
้ำ
ี
ี
พวกเรำก็ถูกใจเพรำะได้สถำนท่เป็นท่สงบร่มเย็นมำก หมู่บ้ำนนเม่อ
ยำมกลำงวัน ไม่มีเสียงผู้เสียงคน ไม่มีเสียงอะไรเลย มีแต่เสียงและ
l
ความเปนมาของเรา 313
็
