Page 329 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 329
“ผลการปฏิบัติธรรม”
เม่อได้รับความสงบไม่มีอะไรมาขัดจังหวะ ก็เกิดเป็นความ
ื
ิ
สะดวกสบายในจิตในใจ เม่อจิตใจสบายร่มเย็น จิตใจก็เร่มเป็นภาวนา
ื
�
ี
้
ึ
ิ
ิ
�
็
ั
ั
ิ
ั
ขน จตใจผ่องใส มกาลง การฝึกสตสมปชญญะสมาธของเราเองกทำา
ื
ึ
ได้ดีมากข้น จิตใจทำี่เคยแส่ส่ายเพ่นพ่านเม่ออยู่วัดหินหมากเป้งสิบปี
ี
ึ
ั
ทำ่ผ่านมา ก็ค่อย ๆ สงบลง มีหลักมีเกณฑ์มากข้น รู้สึกว่าจิตใจม่นคง
แจ่มใสข้นเร่อย ๆ ในขณะเดียวกัน เม่อจิตใจอยู่เป็นปรกติ ม่นคง สงบ
ื
ื
ึ
ั
ร่มเย็นพอสมควร อารมณ์ต่าง ๆ ทำ่มากระทำบมันก็เกิดเป็นอรรถเป็น
ี
ื
ิ
ั
ึ
ธรรม เป็นความรู้เห็นแจ่มชัดในเร่องราว ทำ้งในส่งต่าง ๆ ข้นมาโดย
ื
ื
ปริยาย บางทำีบางเร่องกทำั้งเกิดทำั้งได้ยินได้ฟัง บางเร่องก็ได้เห็นด้วย
็
ึ
ิ
ตา บางเร่องแม้ไม่ได้ยนไม่ได้ฟัง แต่มันนึกดารข้นมาในจิตเองกม
ิ
ื
ี
�
็
�
ั
ู
มีปรากฏให้ได้พบเห็นร้จกมากมาย ทำาให้เราได้พจารณาส่งต่าง ๆ
ิ
ิ
ึ
อย่างทำะลุปรุโปร่ง และเกิดความเข้าอกเข้าใจ เกิดซาบซ้งจนเกิดเป็น
�
�
กาลังจิตกาลังใจก็หลายเร่อง
ื
ิ
มีเร่องหน่งทำี่เรารู้สึกว่าค่อนข้างจะชัดเจน และเป็นข้อคตทำี
่
ื
ึ
ั
ั
ส่งสอนกากับในจิตในใจเราไว้ต้งแต่บัดนั้น เดิมทำีเราปฏิบัติธรรมต้งแต่
�
ั
ี
ไหนแต่ไรมา ความนึกคิดทำ่ว่าเราจะอยู่ไปนานเทำ่าไหร่ ในทำ่สุดเราก็จะ
ี
แก่จะเฒ่า น่มันไม่ค่อยจะเกิดในจิตในใจจริง ๆ สักทำี มีแต่ใครเขา
ี
บอกว่าเกิดแก่เจ็บตาย เราก็พลอยรู้สึกเกิดแก่เจ็บตายคิดเห็นไปด้วย
ึ
ั
่
ู
วนหนงเมอเราอย่ดอยสะเกด ขณะนนเราเดนจงกรมอย่ เดนไป
ิ
่
ั
ิ
้
็
ู
ื
ี
เดินมา เกิดเป็นความรู้สึกเหมือนกับว่าพอเดินไปก็จะถึงหน้าผา ม
ความคิดว่าถ้าเราเดินไปตรงนี้เป็นหน้าผา เราก็จะเดินไปตกน่ะสิ ในนั้น
มันรู้สึกปรากฏในจิตว่าทำี่เบ้องหน้ามันขาดเว้งว้าง คล้ายกับเป็นตล่ง
ิ
ื
ิ
ื
พัง พัง ๆ ๆ พังเข้ามาเร่อย ๆ บรรดาต้นไม้ กอไผ่ ก้อนหินใหญ่เล็ก
l
ความเปนมาของเรา 315
็
