Page 332 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 332
ั
ิ
ิ
ต้นไม้ทำ่มันล้มโค่นลงไปข้างหน้าโน้น ไปสู่ความหมดส้น จบส้นทำ้งหมด
ี
ความคิดหวังคาดหวังในอะไรต่าง ๆ ก็ค่อยผ่อนลง แล้วก็หายไปในทำี่สุด
�
ึ
ั
คือในใจมันหายจากความหวังน่นเอง มันเกิดคุณธรรมข้นมา ทำาให้เรา
ี
ได้แนวความคิดทำ่ฝังจิตฝังใจมาหลังจากนน และแนวความคิดเหล่าน
ั
ี
้
้
มาตอนหลัง ๆ เมอเราได้พานได้พบอะไร ก็ทำให้เราได้คิดปลงวาง
ื
่
่
ี
และคิดเข้าใจผลของสงต่าง ๆ ในท่สุดได้อย่างชััดเจน ถ่่องแท้ และ
ิ
ค่อนข้างที่จะถู่กต้อง เมื่อคิดได้อย่างนี้แล้วความหวาดหวั่นหวาดกลัว
เกิดความทุกข์เดือดร้อนในจิตของเราไม่มีเลย เราถ่ืออันนี้แหละ เป็น
ี
ึ
ี
ธรรมะข้อหน่งท่เราได้จากท่น่..
ี
เพราะความทำี่เราไม่ต้องห่วงกังวลเร่องอ่นใดทำั้งหมด และด้วย
ื
ื
ั
�
ั
ั
ความทำ่เรามุ่งม่นอยู่แล้วน้น ทำาให้เราต้งอกต้งใจปฏิบัติภาวนาไปได้
ั
ี
ี
โดยราบร่น และก้าวหน้าเป็นไปอย่างย่ง สมใจกับทำ่เราคิดว่าเราลาออก
ิ
ื
ิ
จากราชการ แล้วเราจะมาบวชปฏบติภาวนา เมอได้โอกาสเช่นนเราก็
้
ี
่
ั
ื
็
่
ื
่
ึ
เร่งความเพียร ซงการเร่งความเพียรของเราไม่ใช่อันใดอนดอก ก
�
�
ด�าเนินตามก�าหนดเวลาเดิมว่าเวลาไหนเราทำาอะไร แต่เราทำาให้มาก
้
้
่
ิ
ึ
่
้
ึ
ยงขนยืดยาวยิงขน ช่วงเวลาพักผ่อนก็หดสันลง หมายความว่า เวลา
่
กลางค่ำกลางคืนเราเดินจงกรมก็เดินนานจนดึกดน พักผ่อนน้อยลง
ื
ี
ั
ต่นข้นมาก่อนเวลาแล้วเดินจงกรมไปมาพอสมควรก็เข้าทำ่น่งภาวนา
ึ
ื
ต่อเลยเป็นเวลายาวนาน ได้อาศัยบรรยากาศ ความสงบ อาศัยความ
เย็นสบายของอากาศ เพราะว่าทำางเหนืออากาศเย็นสบายดีเกือบทำุก
ฤดกาล ถงแม้ว่าจะเป็นกลางคนกเยนสบายพอด ๆ การภาวนากเป็น
็
ึ
ู
็
ื
็
ี
ั
ไปได้ด้วยดี ส่วนเร่องอาหารขบฉันน้นไม่เป็นปัญหาเลย เพราะว่า
ื
ไปบิณฑบาตได้อาหารมามากพอสมควรอยู่ จริงอยู่กับข้าวอาจจะ
ไม่ค่อยมีมากมายหลากหลายรสชาติ เพราะเป็นบ้านป่าบ้านดอยอยู่
ไกล แต่ถ้ามีเวลาว่าง เด็กวัดของเราผู้การฯ รังสรรค์ ก็ต้องเข้าไป
l
318 พระพิชิต ชิตมาโร
