Page 337 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 337
ึ
ี
�
ข้นมามาก อันน้คือเป็นลักษณะกาลังของจิต คือ สมถะน่นเอง ใน
ั
ั
ื
ขณะเดียวกันน้นเม่อเราเร่งความเพียรมากเข้า เวลาพักผ่อนก็น้อย
�
ึ
ลงไปบ้าง ทำาให้เราเกิดเจ็บป่วยไข้ข้นมา ในตอนแรกเข้าพรรษามันก็ไม่
เทำ่าไหร่ พอช่วงในพรรษาฝนตกบ่อยแทำบจะทำุกวัน โอกาสทำ่จะมีแดด
ี
ื
น้นน้อยเต็มทำี กลายเป็นว่าบริเวณน้นมีความช้นแทำบจะว่าเปียกช้น
ั
ื
ั
ทำ่วไป ผ้าสบงจีวรจะตากให้แห้งก็ตากไม่ได้ มันไม่มีแดดจะให้ตาก
ั
พวกเราคิดแก้ไขโดยใช้วิธีย่างไฟ ทำ่พักสงฆ์ของเราเดิมทำีมันมีแต่
ี
ี
�
เตาต้มน้าร้อน ทำ่ใช้ฟืนเก็บหาตามป่า พวกเราก็เลยให้เด็กวัดคือ รองฯ
ื
ั
รังสรรค์ไปหาซ้อสุ่มไก่มา แล้วเอาเตาอ้งโล่ก่อไฟต้งไว้ตรงกลาง เอา
ั
สุ่มไก่ครอบ เอาผ้าจีวร สบง อังสะ ผ้าอาบน�้าฝน ทำ่เปียกน�้า มา
ี
ั
โปะไว้รอบ ๆ สุ่มไก่ ความร้อนจากไฟในเตาอ้งโล่มันร้อนระอุดีมาก
ไม่ทำันนานหรอกผ้าแห้งสนทำเลย พวกเราสามชีวิตก็ได้อาศัยย่างผ้า
ิ
ี
ั
ี
ย่างสบงจีวรอย่างน้ตลอดพรรษา ทำ่น่นหน้าฝนน่ฝนตกแทำบจะทำุกวัน
ี
�
ี
เลยนะ มันเป็นป่าดิบ เป็นป่าต้นน้าลาธารทำ่มีการรักษาสงวนไว้เป็น
�
อย่างดี อาจเป็นเพราะอากาศโดยทำั่วไปมันช้นมากด้วยกระมัง เราเอง
ื
เกิดเป็นหวัดข้นมาหลายทำี แรก ๆ มันก็รักษาหายอยู่ แต่ต่อมาทำีหลัง
ึ
ื
้
ี
เม่อประมาณผ่านกลางพรรษามาแล้วเราป่วยเป็นไข้หวัดอีก คราวน
เป็นแล้วไม่หาย หวัดลงคอแล้วก็ลงปอด กินยารักษาก็ไม่หาย เราได้
เดินทำางเข้าไปในเมือง ไปโรงพยาบาลเพ่อพบหมอและตรวจโรค
ื
ึ
ซ่งก็ไปกับเด็กวัด ผู้การฯ รังสรรค์ พากันไปลาพูนบ้าง เชียงใหม่บ้าง
�
หมอตรวจแล้วก็จ่ายยารักษาให้มาฉันต่อ เป็นกลุ่มยาปฏิชีวนะใช้รักษา
อาการปอดอักเสบ เราฉันยาเข้าไปชุดแรกดูเหมือนว่าจะดีข้นอยู่ แต่
ึ
ึ
พอจบยาแล้วอีกไม่นานมันก็เป็นข้นมาอีก แสดงว่ามันคงจะไม่ได้หาย
ไปไหน แล้วในทำี่สุดมันก็ไม่หายจริง ๆ ยาก็ฉันแล้ว คราวนี้เอาไม่อยู่เลย
ไอออกมามีเสมหะเป็นหนองผสมเลือดปนกันออกมาและหายใจ
l
ความเปนมาของเรา 323
็
