Page 333 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 333
ื
ในเมือง ไปตรวจโรค ไปหาหมอบ้าง เวลาขากลับมาเขาก็ซ้อหา
ื
ื
กับข้าวทำั้งอะไรอ่น มาตุนของเขาไว้เอง เพ่อจะได้ถวายพระ เป็นเหต
ุ
ใหกับข้าวกับปลาของพวกเราไม่เดือดร้อนเลย การภาวนาของเรา
้
ถือว่าเป็นไปด้วยความพอเหมาะ พอดีกับจังหวะในการดำรงชีวิต
่
ื
ึ
้
ื
ในแต่ละวัน ๆ เมอการภาวนาดีขน ความเข้าอกเข้าใจในเรองราว
่
เหตุการณ์ต่าง ๆ ก็เกิดความเห็นทำ่ค่อนข้างแจ่มใส โดยเฉพาะใน
ี
แนวทำางการปฏิบัติของตน สาหรับเราเองทำี่เราเข้ามาบวชน้ จุด
�
ี
่
่
ั
ิ
ประสงค์เพออะไร ตามธรรมดาผู้ทำเข้ามาบวชปฏิบตภาวนา โดยมาก
ี
ื
ื
จะเข้าใจว่าเป็นเร่องดี เป็นสิริมงคล และอยากจะดี บางทำีเห็นว่า
ี
็
ี
่
ู
ิ
์
ี
ู
ครบาอาจารย์ทำ่านมฤทำธมเดช มีความร้เหนภายในต่าง ๆ เป็นทำน่า
อัศจรรย์ ก็เลยอยากจะเป็นเหมือนทำ่าน แต่ทำี่เราศึกษา หลายปีทำี
่
ี
ผ่านมาทำ่เราอยู่กับหลวงปู่เทำสก์ ได้เห็นปฏิปทำา ประกอบกับเราเอง
ได้ศึกษาพระพทำธศาสนามาจากต�ารับต�ารา กระทำั่งพระไตรปิฎก
ุ
ี
้
ิ
มาบ้างพอสมควร เราก็มีความเห็นว่าการประพฤตปฏิบัติต่าง ๆ เหล่าน
ื
เป็นไปเพ่อความพ้นทุกข์ เรารู้สึกเห็นความทุกข์ เห็นความจ�าเป็น
ี
เห็นความส�าคัญท่เราเกิดมาแล้ว ท่แท้ก็มาตกอยู่ในท่างกลางความ
ี
ทุกข์น เราเห็นมาต้งแต่สมัยเรายังเป็นหนุ่มใหม่ ๆ เราเห็นโยมพ่อ
ี
้
ั
ี
เห็นโยมแม่ของเราทำ่านมทำุกข์ นึกมองเห็นไปภายหน้าว่าแม้เราเอง
ก็จะเกิดการพลัดพรากจากสงทำ่รัก แล้วเป็นทำุกข์ ความต้งใจของเรา
ั
ิ
ี
่
้
ี
ื
ี
จึงมุ่งไปเพ่อความพ้นทำุกข์โดยเฉพาะ ทำ่เราได้ไปอยู่ดอยสะเก็ดเทำ่ยวน
ี
ุ
เม่อจิตสงบเราได้พิจารณาเห็นความจริงข้นมาอีกมาก ทำ่พระพทำธองค์
ึ
ื
ี
ทำรงสอน ทำ่จริงแล้วไม่ได้สอนออกไปจากอริยสัจ ๔ เลย ทำรงสอน
ี
ให้สรรพสัตว์รู้จักทำุกข์ เราก็ว่ารู้จักทำุกข์ รู้จักทำุกข์ แต่น่นมันจาเอา
ั
�
คิดเอาเฉย ๆ ดอก คิดไปตามค�าคนอ่นเขาพูดเฉย ๆ แล้วบอกตาม
ื
ึ
เขาไปว่าจริง แต่ความรู้สึกซาบซ้งลงไปในจิตใจของตัวเองมันไม่มีเลย
l
ความเปนมาของเรา 319
็
