Page 331 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 331
ึ
ั
ปรากฏเป็นความเข้าอกเข้าใจข้นมาในน้นเสร็จเลย ต้นไม้น้นต่อไป
ั
ี
่
็
็
ี
ั
ี
ี
กจะต้องล้ม แล้วการล้มกไม่มทำว่าจะล้มกลบคนมาทำางน มแต่จะล้ม
ื
้
ออกไปทำางโน้นแน่นอน หมายความว่า ร่างกายของเราค่อย ๆ ทรุดไป
ี
ึ
ี
โทรมไป มันไม่มีท่ว่าเปล่ยนแปลงเป็นเจริญข้น มีแต่เป็นไปในทาง
ทรุดโทรมลงเร่อย แล้วก็จะย่อยสูญสลายหายไปในท่สุด ชีวิตคนเรา
ื
ี
และสรรพสัตว์ถึงวาระมันจะล้ม เปรียบเสมือนต้นไม้ชายตล่งแม่น�้า
ิ
โขง เวลามันจะโค่นจริง ๆ มันไม่โค่นมาข้างหลังดอก มีแต่จะโค่นไป
�
ั
�
ี
ทางหน้า ถ้าเป็นท่ชายน้าก็โครมลงในน้าน่นแหละ เหมือนกันเลย
ี
น่ก็เป็นความเข้าใจในเราอีกว่า คนเราบางทีเจ็บไข้ได้ป่วย ไปหาหมอ
ั
รักษาก็ยังมีแต่ความคิดความหวังว่ารักษาแล้วจะหายจะฟื้นคืน อันน้น
ั
ั
เป็นความหวัง ท้งเป็นความอยากของมนุษย์และสรรพสัตว์ท้งหลาย
ซึ่งเป็นความเห็นที่ผิดจากหลักความเป็นจริงที่จะเป็นไปได้ มันมีอย่าง
เดียวคือมันโค่นไปทางโน้น หมายความว่าต้องตายแน่นอน ถ้าเราจะ
คิดให้มันถูกแล้วละก็ ต้งใจเอาไว้เถิด ต้งใจเอาไว้เลยว่า ตนต้องเข้าใจ
ั
ั
ี
ความจริงและยอมรับความจริงให้ได้ ถ้าเราคิดอย่างน้บางคนเขาอาจ
�
จะบอกว่า “น่าจะเป็นความคิดทำ่ทำาให้จิตใจเราเศร้าหมอง” แต่ถ้า
ี
เราคิดอยู่บ่อย ๆ ความหวาดความกลัว ความสะทำกสะทำ้านในการทำี
่
ี
เศร้าหมอง ความประหว่นพร่นพรึงอย่างน้ มันจะลดน้อยลงมาก จน
ั
ั
ในทำ่สุดเวลาจะตายเข้าจริง ในใจตนจะไม่มีความหวาดกลัวเลย แต่
ี
ี
่
พวกเราแม้ทำี่เคยได้ปฏิบัติธรรมภาวนามาก่อนเม่อป่วยมากเข้า ทำ้งทำ
ั
ื
ั
เคยได้ฝึกมาน่นแหละ ก็มักจะมีความคิดเห็นเพียงว่าจะเอาคืน เอาฟื้น
ู
้
ั
ี
ี
ั
ื
เอาหาย ซงนนกเหนผดไปเสยแล้ว ไอ้ทำถกคอมนตาย อนนเป็น
่
ั
ึ
่
็
็
ี
ิ
่
ึ
ื
ความเหนทำทำาให้เรารู้สกว่า เมอก่อนเราเองมองความเจบป่วยต่าง ๆ
่
็
็
่
ี
�
็
่
ั
ู
เหนเต็มไปด้วยความหวาดหวน หวาดกลว และหวงว่าต้องเอาให้อย่
ั
ั
เอากลับคืนมาเทำ่าเก่าอย่างเก่า เม่อเกิดความเห็นจริงว่าทำุกส่งเหมือน
ื
ิ
l
ความเปนมาของเรา 317
็
