Page 336 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 336

“อาพาธโรคปอด”





                    ื
                                                                             ั
                  เน่องจากสภาวะแวดล้อมดินฟ้าอากาศบริเวณทำี่เราไปอยู่น้น
                                                                          ี
            เป็นภูเขา อยู่ในเทำือกเขาชาย ๆ ของหมู่บ้านเทำพเสด็จ หมู่บ้านนทำี่จริง
                                                                          ้
                                        ิ
                              ื
            แล้วเม่อก่อนน้จะช่อว่าอะไรมทำราบ ทำราบแต่ว่าสมเด็จพระเทำพฯ ทำ่าน
                   ื
                          ี
                   ึ
                                 ั
                                        ื
            เสด็จข้นไป เขาเลยต้งเอาช่อหมู่บ้านจากพระนามของพระองค์ทำ่าน
            ในหมู่บ้านมีไม่ก่หลังคาเรือน สร้างอยู่ตามไหล่เขาเป็นซอก มีถนน
                            ี
            สายหนงตดแยกขวา ออกจากถนนสายอาเภอดอยสะเกด - อาเภอ
                       ั
                    ่
                    ึ
                                                                     ็
                                                     �
                                                                         �
                                                  ึ
            แม่ลาว จังหวัดเชียงราย ผ่านป่าเขาข้นไปแล้วไปออกอ�าเภอแจ้ซ้อน
                              ิ
                    �
                                                      ้
                                                   ็
                                   ี
                                                          ู
                                                                     ั
              ั
            จงหวดลาปาง บรเวณทำหม่บ้านเทำพเสดจตงอย่ เขาเรยกกนว่า ปาง
                                       ู
                                                                 ี
                                                      ั
                  ั
                                   ่
                                                                �
            ก่วต่า อยู่ในหุบเขาเลย โดยเฉพาะจุดทำี่เราไปต้งสานักอยู่ ก็เป็น
                 �
                                                             ั
              ิ
            ไหล่เขาข้นไป คล้าย ๆ เป็นร่องของครีบสันภูเขาอย่างน้นแหละ (ค�าว่า
                     ึ
                                                                ั
                                           ่
                                           ี
                                        ื
                                                                          ั
            ครีบน่มันใหญ่อยู่นะ) แล้วพ้นทำทำั่วไปมันเป็นป่า ป่าธรรมชาติด้งเดิม
                  ี
                                          ึ
            มีต้นไม้สูงใหญ่ต้องแหงนหน้าข้นมองกันเลยทำีเดียว
                                                                    �
                  ต้นไม้ใหญ่ ๆ ขึ้นครึ้มเต็มไปหมด เรียกว่าเป็นป่าต้นน้าลาธาร อยู่
                                                                      �
                                                  ื
                                             ี
            หลังโครงการห้วยฮ่องไคร้ ป่าผืนน้เป็นพ้นทำี่ป่าอุดมสมบูรณ์ และยังคง
                                                              ื
                         ี
                           ี
            สภาพป่าได้ดทำ่สุดแห่งหน่ง เป็นป่าอนุรักษ์ และเน่องจากสภาพทำ่อยู่
                                                                            ี
                                     ึ
                                                           ั
                                                                               ็
                                                                ึ
                                      ู
            ในภเขาอย่างนัน ต้นไม้สงใหญ่ กว่าดวงตะวนจะขนพ้นยอดไม้ก
                                                                ้
                 ู
                           ้
            ๑๐ - ๑๑ โมง เข้าไปแล้ว พอบ่ายสองโมงตะวันก็ลับยอดไม้ ลับภูเขาอีก
            อากาศเลยค่อนข้างจะช้น บริเวณทำ่พักสงฆ์ได้รับแสงแดดน้อยมาก
                                    ื
                                                ี
            เราเองก็เร่งความเพียร มันร่มเย็นดีอยู่หรอกแต่ความช้นมันมาก
                                                                     ื
                           ี
                                                                        ื
                         ั
            เหลือเกิน ทำ้งน้เราไม่ได้ก�าหนดว่ากลางวัน หรือกลางคืน เม่อไรเรา
                                              ื
            พร้อม เราก็ไปเดินจงกรม พร้อมเม่อไรเราก็ไปน่งภาวนา เห็นว่าจิตใจ
                                                           ั
                                �
                                              ั
            สงบร่มเย็นดี จิตมกาลัง เข้มแข็งม่นคงมากข้น สมาธิม่นคงแข็งแกร่ง
                              ี
                                                        ึ
                                                                  ั
            มากข้น สติสัมปชัญญะก็ม่นคงเข้มแข็งมากข้น ใจมีความม่นอกม่นใจ
                  ึ
                                                                           ั
                                                       ึ
                                      ั
                                                                     ั
                    l
            322   พระพิชิต ชิตมาโร
   331   332   333   334   335   336   337   338   339   340   341