Page 391 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 391
�
กาลังเดือดร้อนพอโผล่เข้าไปก็ต้องชะงัก.. แหม่.. ไม่รู้จำะท�ายังไง คิด
ว่าจำะเข้าไปถ่ายหนัก พอเข้าไปต้องถึงกับสยบราบ ..โอ.!.แค่ปัสสาวะ
�
็
ก็คงจำะไม่ออกแน่ ๆ เลยต้องล่าถอยออกมา ไม่สาเรจำ เอ้า..อดทน
เอา.. ทนเอาต่อไป.. รอจำนเรื่องราวเสร็จำ ออกมาได้จำากอาคารสนามบิน
ึ
ี
กัลกัตตา ข้นรถบัสท่โยมติดต่อให้มาจำอดรับท่หน้าอาคารสนามบิน
ี
ิ
รถว่งออกไปไกลถึงนอกทุ่งนา จำึงได้จำอดให้พวกเราได้ไปปลดทุกข์กัน
ั
ื
ั
ั
ถ้วนหน้า ซึ่่งคร้งน้นเป็นคร้งแรกท่ต้องได้ผจำญภัยเร่องถ่ายทุกข์
ึ
ี
ี
ั
หนักเบาในอินเดีย เพราะท่น่นเขาไม่มีสถานท่ “สุขา” เหมือนบ้านเรา
ี
ป่าข้างทางก็แถมไม่ค่อยมีเอาเสียเลยอีกด้วย พวกเราจำึงต้องผจำญภัย
เลือกหาที่ทาการเอาเองของใครของมัน ตามอัธยาศัย อย่างนั้นที่เดียว...
�
ั
แหม..แทบแย่เลยละคราวน้น…
ี
คณะของพวกเราเท่ยวตระเวนไปในอินเดีย กราบไหว้สักการะ
ี
สถานท่อันเป็นท่ประทับ เป็นทสาคัญในวาระต่าง ๆ ของพระพุทธองค์
ี
่
�
ี
ในสมัยพุทธกาล
“พุทธคยา”
ี
หลังจำากท่คณะของพวกเราออกจำากสนามบินกัลกัตตา ทาง
ญาติโยมท่ไปด้วยกันเขาได้ว่าจำ้างรถมินิบัสเอาไว้ก่อนแล้ว พวกเรา
ี
กขนรถจำากตรงหน้าอาคารสนามบินนนไป โปรแกรมทวางเอาไว้ คือ
้
ึ
ั
้
ี
็
่
ี
้
ึ
เราจำะต้องขนรถไฟจำากในเมืองกัลกัตตาไปลงท่พุทธคยา สถานีรถไฟ
ี
ี
น่ดูเหมือนว่าเราจำะต้องลงจำากรถมินิบัสทางด้านฝั่งน้ แล้วเดินฝ่า
ึ
ฝูงชนไปข้นสะพานข้ามแม่น้า หรืออะไรไม่ทันได้สังเกต ต้องข้ามไป
�
ยงสถานซึ่งอย่ตรงฝั่งนู้น ระหว่างเดนไปเราสงเกตเหนว่าคนอินเดีย
ั
ิ
ู
ั
ี
ึ
็
่
l
ความเปนมาของเรา 377
็
