Page 392 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 392
ท่วไปแต่งตัวด้วยผ้าขาว ดูเหมือน
ั
ว่าจำะเป็นผ้าดิบแบบบ้านเราน่แหละ
ี
สีมอ ๆ เป็นผ้าขาว แต่ว่าเขาคงใช้
จำนเก่าจำนดูเป็นสีขาวมอซึ่อไปหมด
ผมเผ้าเขาก็ดา ผ้าก็ขาวมอ ๆ มอง
�
ไปเห็นด�าเต็มพรืดไปหมดเลยบน
ึ
สะพาน (ซึ่่งเราสังเกตได้ตามประสา
ี
ท่เคยเรียนวิชาช่างมาว่าเป็นสะพาน
�
ี
โครงเหล็กรุ่นเก่าแก่ ใช้วิธย้าหมุด
ื
เหล็กกล้า ไม่มีรอยเช่อม) สังเกต
ี
่
ั
ดูว่ามีวัวอยู่ท่วไปเลยนะ วัวท่ว่าน
ี
ไม่ได้ผูกได้ล่ามเหมือนบ้านเรา เขา
ปล่อยเป็นอิสระเลย เดินเกร่ไปมาอยู่ท่วไป บางตัวก็เดินฝ่าไปตาม
ั
ฝูงชนอย่างน้นแหละ คนเดินไปเป็นแพ วัวก็เดินไปด้วยกันอย่างน
้
ั
ี
ี
ตลอด เขาบอกว่าวัวเหล่าน้ชาวอินเดียเขาถือว่าเป็นวัวของพระเจำ้า
ื
ี
ิ
ถ้าย่งวัวตัวไหนมีขวัญอยู่ท่กลางหลัง เขาเช่อว่าเป็นพาหนะของพระ
ี
่
ั
ี
ผ้เป็นเจำ้า (พระอิศวร) ว่าอย่างนนนะ ถ้าใครไปแตะต้องววท่ว่าน เป็น
ู
ั
้
อันไม่ได้เลย เขาถือคล้าย ๆ กับเป็นเทพเจำ้ากลาย ๆ เลยก็ว่าได้ ถ้าใคร
�
ไปทาร้ายวัวละก็พวกแขกรุมตีเลยนะ พวกเราเดินไปด้วยกันกับเขา
กลุ่มเรามี ๗ - ๘ คน ก็ต้องเดินเกาะกลุ่มกันไป พยายามไม่แตกกลุ่ม
ู
ึ
พอข้ามสะพานไปถงฝั่งน้นแล้วกเข้าไปในสถานรถไฟ ซึ่งตอน
ึ
่
ี
็
ื
ั
น้น มันค่อนข้างจำะมืดแล้วเวลาประมาณหกโมงเย็นเห็นจำะได้ เร่อง
ั
ี
ต๋วโดยสารทางญาติโยมเขาได้จำัดการเอาไว้เป็นท่เรียบร้อยก่อนแล้ว
เม่อไปถึงสถานีรถไฟ ญาติโยมเขาไปจำัดการติดต่อกับทางสถานีฯ
ื
ี
็
กันไม่นานก็เสรจำ ส่วนพวกพระเราต้องไปยืนรอ ตอนน้เรามองไป
l
378 พระพิชิต ชิตมาโร
