Page 48 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 48
ิ
่
ื
่
ั
้
้
่
่
่
ู
ความตงใจอยากจะบวชัมีอยตลอดเวลา ร้สกมันเข้มข้นยงขนเรอย ๆ
ู
ในระหว่างน้นเราก็ได้เฝ้าเสาะหาเร่องราวเก่ยวด้วยการบวชั ความ
ี
ื
ั
เป็นอยู่ในเพี่ศพี่ระ บทธรรมะ ข้อเขียนในธรรมะปฏิบัติ บทสวดมนต์
่
ี
ั
แม้กระท่งหนังสือพี่ระปาฏิโมกข์ อันเป็นบทวินัยทพี่ระสงฆ์ท่านต้อง
ยกมาสวดสาธยาย ทุก ๆ วันลงอุโบสถ ท้งน้เราได้ศ่กษาไปตามส�านัก
ั
ี
ิ
ั
้
ี
ื
ต่าง ๆ ส่งท่เราตงใจแน่วแน่ในใจคือ เราต้องบวชแน่นอน เม่อไหร่
ี
ี
ท่เรามีโอกาสไปพี่บหนังสือหนังหา ไปพี่บครูบาอาจารย์ในท่ต่าง ๆ
ี
ี
พี่บพี่ระท่ท่านประพี่ฤติปฏิบัติ เราไปหาหนังสือเก่ยวกับองค์ท่ท่าน
ี
ั
ปฏิบัติวิธีประพี่ฤติปฏิบัติธรรมต่าง ๆ เราหามาอ่านมากมายในระยะน้น
ี
่
กระทงเมอไหร่ทเรามโอกาสไปตรวจราชัการตามต่างจงหวด โดย
ี
ั
ั
ั
ื
่
่
ิ
็
ื
่
็
ั
เฉพี่าะในภาคอสาน เมอเสรจกจการงานเรากมกจะแวะไปวดต่าง ๆ
ี
ั
ี
ี
ี
ี
ื
ท่มีครูบาอาจารย์ หลวงปู่ หลวงตา ท่ท่านมชั่อเสียง และปฏิบัติด
ปฏิบัติชัอบเสมอ ไปพี่บท่าน ไปศ่กษาพีู่ดคุยกับท่าน ทาให้ความรู้ส่ก
�
ั
่
ว่าม่นใจว่า “เราจะบวชัแน่นอน” มันชััดเจน และแข็งแกร่งมากข้น
ทุกที จนกระท่งเม่อปี พี่.ศ. ๒๕๑๙ เราตัดสินใจว่า ภาระอะไรของเรา
ั
ื
ก็ไม่มีแล้ว เราพี่ร้อมจะบวชัแล้ว …
ึ
ั
่
ี
ิ
ื
ึ
ู
ทจรงความร้สกในเรองว่า ตนจะต้องบวชแน่นอน มนเกิดข้น
่
ื
ในใจเราต้งแต่เม่อสองปีแรกท่วิศวะจุฬาฯ น่นแล้ว เราต้องบวชแน่นอน
ั
ี
ั
ี
ถึงแม้ว่าเราจ�าเป็นจะต้องไปท�าอะไรอยู่ ในท่สุดเราต้องมาบวชจนได้
ั
ั
ั
ื
ตอนน้นเราเองก็ได้ต้งใจว่าอย่างน้น แต่ในขณะเดียวกัน เน่องจาก
ิ
ความหนุ่ม ความเอิกเกริกยังอาจหาญ จิตใจยังว่งว่อนไปตามธรรมดา
ของคนหนุ่มท้งหลาย เราก็ไปมีแฟนกับเขาเหมือนกัน ด้วยความ
ั
็
หนุ่ม เราก็ยังไปมองเห็นเพี่ศตรงกันข้าม บางคนก็สวย บางคนก
สวยมาก บางทีก็ไปจีบพีู่ดเล่นพีู่ดหัว เก้ยวพี่าราสีเล็ก ๆ น้อย ๆ
ี
่
ั
่
ั
จนกระท่งจะเป็นเรืองเป็นราวกันเลยกมี จนกระทงคราวหน่งเราไป
่
็
l
34 พระพิชิต ชิตมาโร
