Page 513 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 513
ี
ี
ี
ั
ี
ท่อยู่ ในใจเขาคงม่นหมายเอาเป็นท่พักท่อยู่ เป็นสมบัติท่รัก คงนึก
ื
เอาไว้จนตลอดไปถึงลูกถึงหลานโน่น แต่แล้วเร่องราวกลับไม่ได้เป็น
ี
ี
ไปดังหวัง ในท่สุดก็ต้องขายเปล่ยนมือไป ก็ไม่ทราบเหมือนกันว่า
ั
เจ้าของด้งเดิมขายเอง หรือว่าเจ้าของเดิมตายไปแล้ว ลูกหลานท่รับ
ี
ี
ช่วงต่อมาเป็นผู้ขายก็ไม่ทราบ แต่ในท่สุดทุกอย่างก็ต้องได้ปลงได้วาง
ี
ื
ลงไว้ท่เดิมของมัน มันจะอยู่ท่เดิมตรงน้นเพ่อรอผู้มีความไม่รู้มายึด
ี
ั
ี
ถือเอาอีกระลอกแล้วระลอกเล่าต่อไปเร่อย ๆ ตราบใดท่สรรพสัตว์ท่ม
ี
ื
ี
กิเลสยังไม่หมดส้น เร่องราวการมายึดถือครอบครองเอาท่ดินผืนน้น
ิ
ี
ื
ั
ั
�
ื
ผืนน้ก็คงจะดาเนินไปเร่อย คร้งแล้วคร้งเล่า ไม่จบส้น
ิ
ี
ั
ื
ในส่งอ่น ๆ คนเราก็อย่างเดียวกัน เกิดมาเป็นผู้หญิงผู้ชาย
ิ
ี
ิ
ั
พอเติบโตเป็นหนุ่มเป็นสาว ร่างกายเปล่งปล่งอวบอ่ม แข็งแรงมก�าลัง
ี
ื
ิ
่
�
ั
็
วงชา กสาคญตนว่าสวยว่างาม ชนชมยนดกับรปทรง และสภาวะ
ั
ู
่
ของตน ช่นชมยินดีกับร่างกายท่าทางของคนอน มองดูโลกด้วยความ
ื
ื
ื
เบิกบานยินด รักใคร่นิยมชมช่นกับทุกส่งทุกอย่าง เห็นว่าอะไร ๆ ใน
ี
ิ
ื
่
ิ
โลกล้วนแต่สวยงามน่าช่นชมไปหมด มีความผูกพันในทุกส่งอย่างท
ี
่
ุ
ี
ประสพ แต่ในท่สดของทุกสงก็คือความเป็นอยู่ และเป็นไปเฉพาะของ
ิ
ื
มัน มันไม่ได้มีความเอ้ออาทรกับความอ้อยอ่ง อาลัย ของสรรพสัตว์
ิ
ใด ๆ แม้แต่น้อยนิด อีกไม่ทันนานก็จะต้องแก่เฒ่าและอ�าลาจากกัน
ั
ิ
จากท้งทุกส่งทุกอย่าง ทุกเร่องราว ท่ต่างก็ได้ประสพพบพานมาแล้ว
ี
ื
้
ทงหมด แล้วต่างต้องแยกย้ายกนไปตามทศทางกรรมของตน น่า
ั
ิ
ั
สมเพชเวทนาสัตว์โลก เกิดมาท้งทีก็ถูกความหลงมัวเมา ปกคลุมท้ง
ั
ั
ี
ตานอกตาใน มองไม่ออกว่าจะหยิบเอาฉวยเอาอะไร ๆ ท่เป็นประโยชน์
ี
้
ี
เป็นอรรถเป็นธรรมจากโลก ท่ตนมีบุญพอสมควร ได้มาเกิดแล้วน
น่าสลดใจ
l
ความเปนมาของเรา 499
็
