Page 512 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 512
การประชุมพูดคุยมีบรรยากาศแห่งความอบอุ่นเป็นมิตร เบิกบานใจ
ี
เกิดแก่ทุกผู้คนได้ดีท่สุด เราไม่อยากเห็นว่าใครถูกเบียดเบียนรังแก
ไม่ว่าทางร่างกาย หรือทางจิตใจ แม้ด้วยการพูดกระทบกระเทือนให้
เกิดการเสียหน้าละอาย หากเห็นเข้าเราก็รู้สึกทุกข์ใจแทนเขาเสมอ
ึ
่
ื
้
ั
ื
ี
็
ิ
ั
ี
ู
�
็
ู
ี
ดงน จงทาให้เรามนสยชอบเหนอกเหนใจผ้อน ชอบช่วยเหลอผ้ไม่ม
ี
โอกาส ให้เขาได้รับโอกาสด ๆ การช่วยเหลือผู้คนของเราแบบน บางท
้
ี
ี
�
มันก็รู้สึกว่าเป็นเร่องเกินไปในสายตาของผู้คน ทาให้เข้าใจผิด ๆ นึก
ื
ั
ื
ี
ว่าเราท�าอย่างน้นเพ่อหวังผลตอบแทนอะไรสักอย่างท่น่ารังเกียจไป
ี
ี
เสียเลยดังน้ก็หลายหน ท่จริงเราทาการช่วยเหลือใคร ๆ เราได้อยู่
�
แล้ว เราได้ผลตอบแทนเรียบร้อยแล้วในตัวของมันเอง คือเราได้
ื
ี
ความเบิกบานยินด ปลาบปล้มใจ เป็นผลตอบแทนท่เต็มส่วนอยู่แล้ว
ี
ื
ี
เร่องน้ยากจะอธิบายให้ผู้รู้ในแบบโลก ๆ เข้าใจ…
(อาทิตย์ ขึ้น ๕ ค่ำ�า เดือน ๕ ปมะเส็ง)
ี
-- ตื่นตีสามกว่า ๆ ไหว้พระทาวัตรเช้า ออกมานอกห้อง ล้างหน้า
�
แปรงฟัน นั่งภาวนาที่ระเบียงกุฏิจนได้เวลาออกบิณฑบาต ไปบิณฑบาต
บ้านโคกเจริญกับครูบาปิงปอง
ี
้
ื
ี
ี
-- วันน้เราเหน่อยอ่อนมากกว่าเม่อวานน้อีก ไปบิณฑบาตวันน
ื
ี
่
็
ั
สงเกตเหนทดินแห่งหนงทเคยเป็นท่สร้างบ้าน แต่บ้านยังไม่ทันเสรจ
็
ี
ี
่
ึ
่
ี
�
ี
ื
�
ี
มาวันน้เขาร้อบ้านออกไป ท่ดินเห็นกาลังถางหญ้าท่รก คงจะกาลัง
ี
ขายเปล่ยนเจ้าของกระมัง นึกดูก็เห็นว่าเป็นกรณียืนยันความเห็นของ
เราเม่อวันก่อน ว่าคนเราขวนขวายเพ่อเป็นเจ้าของส่งต่าง ๆ แต่แล้ว
ื
ิ
ื
ี
กจาต้องปลงวางลงไว้แล้วหนีไปในท่สุด คนน้เขาคงซ้อท่ดินเอาไว้เม่อ
ี
ื
ี
็
�
ื
คราวก่อน พยายามสร้างบ้านสร้างเรือนเพ่อเอาเป็นทรัพย์สมบัต เป็น
ิ
ื
l
498 พระพิชิต ชิตมาโร
