Page 507 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 507
้
ี
อันประเสริฐขององค์พระศาสดา เจ้าคงคิดได้แต่เพียงว่าวันน เป็นอีก
ึ
ี
วาระหน่ง ส�าหรับท่จะได้สนุกสนานเพลิดเพลิน ร้องเพลงเบิกบานไป
ื
ื
เร่อยอีกแล้ว ทุกวันเราจึงได้แต่เห็นว่าเจ้าออกมาร้องเพลงเจ้อยแจ้ว
แต่เช้า ๆ เราจะบอกสอนเจ้า อยากให้เจ้ารู้จักเภทภัยของวัฏสงสาร
ให้รู้จักคุณค่า และความหมาย และโอกาสดีของการได้เกิดมาใน
ี
ชีวิตน้ของพวกเรา แต่ก็ไม่รู้จะท�าอย่างไร แต่เอาเถอะ ถึงอย่างไร
ิ
เรากคดว่าความเป็นไปของเจ้ากคงเป็นไปตามกรรมทเจ้าได้กระทาลง
่
็
ี
�
็
ื
ิ
้
้
ไปทงสน คงจะไม่นอกเหนอไปจากกฎแห่งกรรม การกระทาของ
�
ั
�
ตนเองไปได้ เราจึงขออวยพรให้เจ้าได้มีโอกาสได้กระทาบุญกุศล
ี
ตามแบบ และขนาดท่พอเหมาะกับอัตภาพของเจ้า และขออย่าให้เจ้า
ได้โอกาสกระท�าบาปมากมายอย่างผู้อ่น ขอให้เจ้ามีชีวิต และก้าวไป
ื
ื
ข้างหน้าโดยปลอดภัย จากการเบียดเบียนของหมู่เพ่อนสรรพสัตว์
ี
ของพวกเรา ท่เขายังไม่รู้จักว่าพวกเรา คือญาติพ่น้อง พรรคพวก
ี
ิ
เดียวกันแท้ ๆ ของตน ขอให้เจ้าตลอดปลอดภัยจวบจนส้นอายุขัย
ั
ี
ี
้
ในอัตภาพน และขอให้ถึงท่สุดพ้น โทษ ทุกข์ ภัย เวร ท้งปวงใน
อนาคตเบ้องหน้าโดยไม่ชักช้า ส่วนเราเองก็จะด�าเนินต่อไปในทางท
ื
่
ี
เราได้พบเห็น และแน่ใจว่าดีงามแล้วสืบไป ขอเจ้าจงอย่าได้ระแวง
สงสัย และเกรงกลัวภัยอันตรายจากในตัวของเรา แม้เมื่อพบเห็นกันอีก
ในภายหลัง ขอให้เจ้าพยายามจดจาตัวของเราไว้ ว่าเราคือ “เพ่อน”
ื
�
ผู้เข้าใจ และเป็นใจเดียวกันกับเจ้า อย่างน้อยที่สุดก็จวบจนสิ้นอัตภาพนี้
ของเรา..
l
ความเปนมาของเรา 493
็
