Page 505 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 505
ี
ื
เฒ่าตายจากไป จึงเป็นเร่องท่เราต้องได้พยายามรักษาตนเองเร่อยมา
ื
้
ี
และเราอยู่มาด้วยดีถึงบัดน ส่วนเจ้าเกิดมาแรก ๆ เราก็เคยได้สังเกต
ี
เห็นว่าแม่ของเจ้าบินจากรังไปโน่นไปน คาบเหย่อท่พอหาได้มาให้เจ้า
ี
่
ื
กินท่ในรัง (แม่ของเจ้าไม่ต้องไปไร่ทานาค้าขาย ไม่ต้องติดไฟหุงต้ม
ี
�
เหมือนแม่ของเราเลย พวกเจ้าอยู่ง่าย ๆ กินง่าย ๆ ไม่ยุ่งยาก ง่ายกว่า
พวกเราท่เป็นมนุษย์มาก) พอเจ้าโตข้นอีกหน่อยก็เห็นแม่ของเจ้า
ี
ึ
ิ
พาเจ้าท่ยังเล็ก ๆ จ๋ว ๆ ออกเท่ยวหากินตามพงหญ้า ต่อมาเม่อเจ้า
ื
ี
ี
เติบใหญ่ (ใหญ่ตามขนาดและมาตรฐานของเจ้านะ มิใช่ใหญ่ตาม
มาตรฐานแบบเรา) ก็จึงเห็นว่าแม่แยกจากเจ้าไป และเจ้าก็ต้องหา
ท่อยู่ หาอยู่หากิน หาความสนุกเพลิดเพลินเอาเองตามความชอบ
ี
และถนัดของตน เราเองก็เช่นกันกับเจ้า ในบางรายละเอียดของการ
ดิ้นรนเพื่อเลี้ยงชีพ
ี
โลกน้ใหญ่โตกว้างขวางมโหฬาร เจ้าบางทีเห็นเราเดินมาคงคิด
ิ
ว่าเราใหญ่โตจนน่ากลัวเกรง แต่เจ้าลองมองออกไปไกลโดยรอบตัวส
ั
ิ
แล้วจะเห็นว่าพวกเราท้งหมดเทียบกับโลก และทุกส่งทุกอย่างในโลก
�
ก็เป็นเพียงเมดธุลีเท่านนเอง ชวิตของพวกเราดาเนินอยู่ไปในโลก
็
ี
ั
้
้
ี
่
ิ
่
ื
เหมอนว่าต้องล่องลอยไปในทเวงว้าง ต้องปะทะผจญกบเรองราว
ื
ั
ิ
ความเป็นไปของส่งต่าง ๆ มากมายก่อนท่ชีวิตจะจบส้น
ี
ิ
ี
พวกเราเกิดมาแล้วสมควรมีเป้าหมาย ควรมีจุดท่หมายของ
ี
ื
ชีวิต คิดว่าเราเกิดมาเพ่ออะไร ต่อจากวันน้ตัวเราจะเป็นยังไง เรา
ี
ี
ไม่ทราบว่าเจ้าได้เคยคิดเย่ยงน้บ้างไหม เพราะเราออกเดินบิณฑบาต
ทุกเช้าเห็นเจ้าออกมาร้องเพลงเสียงเจ้อยแจ้ว แล้วเราก็เลยไปสู่หมู่บ้าน
ื
ี
ั
ไม่ได้ดูว่าเจ้าทาอะไรบ้างต่อจากน้น ส่วนเราชาตน้นบว่าโชคดมีบญ
�
ิ
ั
ุ
ี
อยู่มาก เราได้ร่างกายท่อุดมสมบูรณ์แข็งแรงดีพอสมควร ได้ความ
ี
ี
เป็นอยู่ท่สะดวกสบายเป็นส่วนมาก ทสาคัญอย่างย่งก็คือ เราได้ม
่
ี
�
ี
ิ
l
ความเปนมาของเรา 491
็
