Page 500 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 500
ั
ปลูกข้าวได้แล้ว มันไม่ได้มีโอกาสกินผลผลิตน้น ๆ ด้วยเลย เขาเอา
ไปกินหมด เอาไปขายด้วยอีก ถึงหากบางทีมันไปเห็นต้นข้าวเขียว ๆ
อยากกิน กัดกินไปบ้าง เขามาเห็นเข้าก็ตีมันด้วยไม้ดุ้นโต ๆ ท�าโทษ
ื
มันเจียนตายโน่นแน่ะ) เม่อตนมีรถมาไถนา ก็สมควรถึงคราวท่ควาย
ี
ู
ั
ั
�
ู
มนจะได้สบายซะบ้าง ควรให้มนอย่ไป ได้ทางานน้อยลง อย่สบาย ๆ
ื
กันไปด้วยกับตนเอง แบบเพ่อนผู้เคยกรากกร�างานหนักมาด้วยกัน
คิดอย่างน้แล้วก็อยู่กันไปแบบสบาย ๆ จนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต
ี
ี
ของแต่ละฝ่าย เราเห็นอย่างน้ข้นในจิต ก็เลยนึกสรุปว่า ควายมัน
ึ
�
ทางานเพ่อแลกกับการได้รับอนุญาตให้มีชีวิตอยู่ไปในโลกกับเขา
ื
ื
ิ
ื
์
ี
ท่เป็นสัตว์อ่น ๆ เม่อมันหมดงาน ก็คือมันตกงาน มันก็เลยหมดสิทธ
ื
ี
อันชอบธรรมท่จะอยู่ เขาตัดสินให้มันสละเลือดเน้อท่มันอุตส่าห์
ี
ิ
สะสมตลอดมาด้วยความยากล�าบากท้งไว้ แล้วให้หนีจากไป ไม่ให้อยู่
ั
เห็นหน้ากัน เขาตัดสินอย่างไรก็เป็นอันว่าเอาตามน้น มันจะชอบ
ั
หรือไม่ชอบ มันก็ไม่มีสิทธ์มีเสียง การท�าอย่างน้นไม่มีผู้ใดให้ความ
ิ
ยุติธรรมแก่มันเลยท้งส้น คนเขาตัดสินด้วยกิเลสของเขา ให้มันต้อง
ั
ี
สละเน้อหนังมังสา อันเป็นทรัพย์สินของมันแค่ท่มีอยู่ท้งหมด แล้ว
ื
ั
ี
ให้หนีไป มิให้อยู่ มันก็ต้องยอมรับเอา โลกใบน้เป็นโลกของการ
ั
เบียดเบียนรังแก มีกิจกรรมรังแก เบียดเบียนกันอยู่ท่วไปหมด แม้
คนเราท่ไม่มน�้าใจเบียดเบียน แต่หากไม่ระมัดระวังอย่างย่ง ก็ยังจะ
ิ
ี
ี
ั
ได้ทาการเบียดเบียนผู้อ่น สัตว์อ่นอยู่เสมอ ๆ โดยมิรู้ตัวเลย ดังน้น
�
ื
ื
เราเองจึงต้องระวังเอาไว้ให้มากๆ และทาอะไรทุกอย่างต้องรอบคอบ
�
ระมัดระวังยิ่ง ๆ ขึ้นไป เอวัง!!
l
486 พระพิชิต ชิตมาโร
