Page 4 - پیشگاه (2)

‫از ِکلکتابخارا‬

‫گفتگوی حسین گنجی با علی دهباشی‬

‫اینجادفتربخارااست‪،‬یادگارهاییازافغانستان وتاجیکستان‪.‬تصاویرشاعرانافعانستانی و‬
‫تماعجریوکفب‪.‬رهدمیروندشیلوواغرایس‪،‬بت‪.‬هاهنةزاپررتسوییدینعاوجلیی ْبنشسلؤاولغ‪،‬مپُی‌رِشکوتاد وبگوفمجت‌لوهگووعیکماسشآکدلم‌مهای‌ ِگییاردبد ِی…‬
‫در این شلوغی چیزی گم نمی‌شود؟!‬
‫(با خنده) نه‪ ،‬اما شاید فقط خودم از آن سر در می‌آورم‪ .‬چون در واقع کار چندین نفر روی میز‬
‫انجام می‌شود و بنابراین در این بی‌نظمی یک نظم درونی وجود دارد که حتی اگر چشم‌هایم‬
‫را هم ببندم می‌توانم تشخیص بدهم هر چیزی کجا است‪.‬‬
‫ایجاد این نظم مهیستچلوزقم دتاتشلتانشحندکارقدله‌ای‪۵‬د‪-‬ی‪۶‬کننفرظمکاظدارهروریزیبهداهیانسجاتبدوهفیعلداً؟امکان مالی برای‬
‫این‌که این تعداد افراد وارد را در اختیار داشته باشم‪ ،‬وجود ندارد‪ .‬این هم سیستم خاصی‬
‫است‪،‬‬ ‫دشوار‬ ‫حال‬ ‫هر‬ ‫به‬ ‫کرده‌ام‪.‬‬ ‫«ابداع»‬ ‫مجله‬ ‫فکعهلباًهچقاوره‌ال آیقانییسمتح‪.‬مدچهقامئدی‌‪،‬شبوراد کیراددا؟رة‬ ‫است‬
‫ولی‬
‫جز اینجا‪ ،‬من دوحججام کایردهیاگیرتاکانرهمم بی‌هکتنبم ِعتاآچنرباخیزدنزدیگادیباوشمدج‪.‬له را بچرخانم‪ .‬کم می‌خوابم و‬
‫این کم‌خوابی‌ عادت سالیان است‪ .‬نزدیک ‪ ۳۰‬سال است که ‪ ۵‬صبح کارم را شروع می‌کنم و‬

‫‪4‬‬