Page 95 - παράξενες ιστορίες με γάτες

ψάχνανε τέσσερις ώρες μέσα στη βροχή. Ο Ιάκωβος
εξαφανίστηκε ανεξήγητα τρία χρόνια μετά, ένα μεση-
μέρι του Γενάρη. Οι άνθρωποι τον έχασαν από συ-
ντροφιά, ο ίδιος μπορεί να βρήκε την ελευθερία του ή
ό,τι άλλο του έλειπε.
Ο Μάρκος, πάλι, έμοιαζε με κουνέλι· ήταν στρου-
μπουλός, λευκός με κανελί μπαλώματα. Τον πρώτο
χρόνο είχαν πρόβλημα τα μάτια του, γύριζαν τα ματό-
κλαδά του προς τα μέσα και η Ελίνα του έβαζε κολ-
λύριο κάθε δυο τρεις μέρες, για να μην μολύνονται οι
βολβοί του και κλείνουν. Ίσως, δεν της συγχώρησε
ποτέ αυτή την ενόχληση ή δεν ξεχνούσε που, όταν
μεγάλωσε, εξορίστηκε κι αυτός από το σπίτι και ζού-
σε κυρίως στην αυλή. Μέχρι σήμερα, πάντως, έρχεται
μόνο για να φάει και μετά φεύγει μακριά. Άκακο ζώο
κι αμπντάλικο, όλο ζημιές, πώς να μην το πει κανείς
και χαζό!
Η σκιά στο τζάμι παρέμεινε στα μάτια της Ελίνας τις
νύχτες. Ανάμεσα σ’ αυτά τα γατιά, εκείνα που δέθη-
καν λιγότερο με τους ανθρώπους, έζησαν περισσότε-
ρο. Τα υπόλοιπα χάθηκαν. Αυτή ήταν μια ανόητη
σκέψη στο μυαλό της κοπέλας. Ή, ίσως, μια σχεδόν
διαισθητική αντίληψη του Μάρκου. Πάντως, έδινε
μια κάποια εξήγηση. Και κάθε λίγα χρόνια, συνήθως
καλοκαίρι ξεπρόβαλαν πίσω από τους θάμνους παι-
χνιδιάρικα χνουδωτά πλάσματα· κοιτώντας τα πιο
προσεκτικά, όλο και κάποιο γνωστό γατί αναγνώριζε
η Ελίνα για πρόγονό τους.

94