Page 97 - παράξενες ιστορίες με γάτες

Παραδεχόταν, μάλιστα, την αδυναμία της στα διπλά
κρεβάτια. Της άρεσε, πριν το στρώσιμό τους, να με-
λετά, όπως έλεγε, την ιστορία τους. «Το κρεβάτι εί-
ναι ο καθρέφτης της ζωής. Έρωτες, καβγάδες, χωρι-
σμοί, κρυφά ραντεβού, όλα αφήνουν το στίγμα τους
στο κρεβάτι». Αυτή ήταν η θεωρία της. Κι αν τη ρώ-
ταγες να στην εξηγήσει, σου ανέλυε, με λεπτομέρεια,
τι σήμαινε η θέση των μαξιλαριών, το τύλιγμα του
πανωσέντονου, το δίπλωμα της κουβέρτας, οι λεκέδες
των σεντονιών, το γούβιασμα στο στρώμα. Για τη
Φρόσω, όλα είχαν να αφηγηθούν, με τη σειρά τους,
κομμάτι απ’ τις εφήμερες ζωές που φιλοξενούσαν.
Προνομιούχος ακροατής στις αφηγήσεις της ο Μη-
νάς, ένας όμορφος ασπροκανελής γάτος, που τον βρή-
κε στην αυλή της, μια χνουδωτή μπάλα μαζί με τη
μάνα του, γυρίζοντας από την κηδεία του άνδρα της.
Κι επειδή το θεώρησε σημάδι σταλμένο από τον εκλι-
πόντα, του ’δωσε και τ’ όνομά του. Από τότε, περι-
ποιόταν και τους δυο και απολάμβανε την παρήγορη
συντροφιά τους. Μετά από ένα μήνα η μάνα έφυγε,
σίγουρη πως άφηνε το γιόκα της σε καλά χέρια. Η
Φρόσω, περιποιητική κι αγαπησιάρα, κέρδισε την
εμπιστοσύνη του Μηνά που αφηνόταν, πια, στα χάδια
της και απολάμβανε τη θαλπωρή του σπιτιού της.
Οι δυο τους είχαν γίνει αχώριστοι. Ο Μηνάς, λυγερό-
κορμος πια, σβέλτος γάτος ,με πλούσιο τρίχωμα, την
ακολουθούσε στα ψώνια της στη γειτονιά κι η Φρόσω
καμάρωνε. Την περίμενε πάντα αραχτός στο χαλάκι
της εισόδου της μπροστινής αυλής για να την υποδε-
χτεί μ’ ένα γουργούρισμα όταν γυρνούσε απ’ τη δου-
λειά. Η αγαπημένη τους, όμως, ώρα ήταν το απομε-
σήμερο όταν, έχοντας αποφάει, εκείνη έπινε τον καφέ
της στο καναπεδάκι του καθιστικού κι ο Μηνάς χου-
ζούρευε δίπλα της πάνω στο κεντημένο, από εκείνη
μαξιλάρι, που άλλοτε ξεκουραζόταν ο μακαρίτης. Η

96