Page 96 - παράξενες ιστορίες με γάτες

Βάνια Σύρμου

Μια ιστορία για τον Μηνά

Πλησίαζε το τέλος της πρωινής βάρδιας και της είχε
μείνει το δώδεκα, στο τέρμα του διαδρόμου. Ήταν το
μοναδικό δίκλινο που είχε πελάτες το προηγούμενο
βράδυ. Άνοιξε με το πασπαρτού την πόρτα και ξεκί-
νησε κατευθείαν απ’ το λουτρό που βρισκόταν στα
αριστερά της εισόδου. Μάζεψε τις βρεγμένες πετσέ-
τες,καθάρισε πλακάκια και είδη υγειινής, σφουγγάρι-
σε. Όπως πάντα με την ίδια σειρά. Συνέχισε με το
υπόλοιπο δωμάτιο ρίχνοντας πρώτα μια ματιά για
τίποτε ξεχασμένο. Τα δίκλινα είχαν πάντοτε περισσό-
τερη δουλειά. Συρτάρια και ντουλαπόφυλλα ανοιχτά.
Αποτσίγαρα που ξεχείλιζαν απ’το τασάκι της βερά-
ντας. Άδεια μπουκάλια ποτού απ’ το μίνι μπαρ ακου-
μπισμένα στο τραπεζάκι. Άρχισε να καθαρίζει με βιά-
ση, σβήνοντας τα ίχνη της προηγούμενης ζωής του
δωματίου. Άφησε, όπως συνήθιζε, το κρεβάτι για το
τέλος.

Τέσσερα χρόνια τώρα, από τότε που έμεινε χήρα, η
Φρόσω, δούλευε καθαρίστρια σ’ ένα από τα παραθα-
λάσσια ξενοδοχεία της πόλης για να τα βγάζει πέρα
συμπληρώνοντας τη σύνταξη χηρείας. Παιδιά, βλέ-
πεις, δεν είχε να τη νοιαστούν. Δουλειά κουραστική,
μια που το ξενοδοχείο είχε όλο το χρόνο κόσμο λόγω
της θέσης του. Ωστόσο, χρόνο με το χρόνο όχι μόνο
τη συνήθισε αλλά σχεδόν την αποζητούσε. Με την
αθέατη ζωή των δωματίων γέμιζε τη δική της άδεια
ζωή.

95