Page 47 - περιοδικό κύμα τεύχος 3

47

René Char

Μετάφραση: Τζούτζη Μαντζουράνη

Μάρθα

Εσείς, που αυτοί οι γέρικοι τοίχοι δεν μπορούν να σας ιδιοποιηθούν
εσείς, σαν πηγή που μέσα της καθρεφτίζεται η μοναχική μου μοναρχία, πώς,
θα μπορούσα ποτέ να σας ξεχάσω; αφού, δεν έχω καν ανάμνηση δική σας;
Είστε για μένα το παρόν που συσσωρεύεται.
Θα ενωθούμε χωρίς να χρειάζεται να αγγιζόμαστε,
τυχαία, σαν δυό παπαρούνες που όταν κάνουν έρωτα δημιουργούν
μία γιγάντια ανεμώνα.
Δεν θα μπω ποτέ μέσα στην καρδιά σας, για να περιορίσω την μνήμη της.
Δεν θα συγκρατήσω ποτέ το στόμα σας, για να το εμποδίσω να ανοίξει στο
γαλάζιο του αέρα και την δίψα της φυγής.
Θέλω να είμαι για σας,

η ελευθερία και ο αέρας της ζωής που περνά, το κατώφλι του ΠΑΝΤΑ,
προτού η νύχτα να γίνει άφαντη….