Page 45 - περιοδικό κύμα τεύχος 3

45
Πώς γνωριστήκατε με τον Νίκο Καρούζο;

Πρώτη φορά συναντηθήκαμε στου Λουμίδη. Θα ήμουν 17-18 ετών. Είχα δάσκαλο τον Τάσο Λι-
γδάδη, φιλόλογο στο σχολείο. Έμενε κοντά στο σπίτι μου. Με εκτιμούσε, οι οικογένειες μας
έκαναν παρέα. Τότε είχε σπάσει το πόδι του. Με πήρε τηλέφωνο και μου ζήτησε μια χάρη. Είχε
ραντεβού με τον Κρίτωνα Αθανασούλη, με παρακάλεσε να πάω στη θέση του κάποια χαρτιά. Τα
πήρα και πήγα.

Ο Αθανασούλης, γλυκός άνθρωπος, με κέρασε καφέ. Τότε έγραφα ένα ημερολόγιο και με ρω-
τούσε σχετικά. Κάποια στιγμή μου είπε γύρνα να δεις δύο ποιητές που θα γίνουν από τους καλύ-
τερους μια μέρα. Ήταν ο Σαχτούρης και ο Καρούζος. Μετά από χρόνια τον ξαναείδα.

Ο Νίκος Καρούζος σημάδεψε ανεξίτηλα και μοναδικά την ποιητική ιστορία αυτού του τό-
που. Τι ρόλο έπαιξε στη δική σας ζωή ; Επηρέασε την σκέψη σας ο ποιητής;

10 χρόνια με ένα Καρούζο. Σαφώς με επηρέασε. Αλλά κυρίως μου έβγαλε πράγματα, τα οποία
θα φοβόμουν να εκδηλώσω.

Δύο καλλιτέχνες μαζί, δυνατός συνδυασμός. Ποια η στάση σας στην σχέση σας με τον Ν.
Καρούζο;

Προτιμούσα να είμαι ένα τόνο πιο κάτω από το μέσα μου, άλλωστε ήμουν δεκαοκτώ χρόνια νεό-
τερη.

Μιλώντας για τον ποιητή, μπορείτε να μας αναφέρετε, συνοψίζοντας, ένα χαρακτηριστικό
του;

Χαρακτηριστικό του Καρούζου, δεν το ξεκινούσε πρώτος. Μετά από κάθε έκρηξη προσπαθούσε
να επανορθώσει.

Ο αποκλεισμός του Καρούζου είχε απόνερα στο έργο σας, στην πορεία σας;
Μα φυσικά και είχε. Υπήρξαν στιγμές έντονες. Συμπεριφορές ακατάλληλες. Νοοτροπίες και
βλέμματα, απομακρυσμένα από την αγάπη.
Το πνεύμα στην Ελλάδα του σήμερα.

Δυστυχώς όπως παντού, αυτή τη στιγμή θα έλεγα είμαστε στην κάτω πλευρά του κύματος.
Οι κλίκες υπάρχουν;
Ναι. Πιστεύω από ανασφάλεια.

Photo: Akanthos