Page 11 - electronic_winter
P. 11
که من تب دارم و بیمارم امشو عجب بادی از این بالا می آیه
زده بر چنگ گل نعنا می آیه
لالالا لا لالا لا لا لالایی زده بر چنگ گل نعنای کوهی
عزیز نازنین من لالایی
لالاییت می کنم خوابت نمیا عزیز مادره تنها می آیه
بزرگت میکنم یادت نمیا
خودم اینجا رودم تو گرمسیره
لالاییت میکنم تا سن پیری سر راهش درخت زنجبیله
که بلکم گت بیشی دسم بگیری درخت زنجبیلو دونه کرده
لالالا لا که دنیا بی وفایه دو تا بال بال میونش خونه کرده
نگهدار عزیز ما خدایه
رودم پای پتی نگذاره بر گل
الهی شو بشه آفتو بره کوه که آتش از سرم میسوزه تا دل
عزیز من قطار بسه بیا تو از ای پوست سرم کفشی بسازین
قطارش وا کنین ،پهلوش بشینین کنید پای رودم منزل به منزل
کلاهش بردارین زلفاش ببینین
بیا رودم نکن نامهربونی
گل باغم چرا رنگت شده زرد همیشه نیس که بازار جوونی
مگه باد خزون از تو گذر کرد جوونی مثل اسب نو به زینه
الهی برنگرده باد پاییز که پیری مثل بازار پسینه
که رنگ گل اناریت را کنه زرد
بیا مادر نکن نامهربونی
بلند بالا به بالات آمدم من که بینی خیر تو از روز جوونی
هوای خال لبهات آمدم من جوونی نوبهاری بود و بگذشت
شنیدم خال لبهات میفروشی
که تب دارم به سودات آمدم من بسی پیران کنند یاد جوونی
لالاییت میکنم رودم شو و روز دو چشمون رودم جفت ستاره
لالاییت می کنم تا عید نوروز دوکون سرمه ای کرده اجاره
دو سه روز و دو سه ماهه خدایا دوکون سرمه ای سرمه نداره
که من رودم ندیدم ،سینه پر سوز گل چشمای رودم فصل بهاره
غمی که من خورم نادون چه دونه ستاره آسمون میشمارم امشو
به پیش کی برم؟ بارم گرونه به بالینم نیو تب دارم امشو
به پیش کی برم ،داد و شکایت به بالینم نیو خواب خوشی کن
به پیش قوم و خویش بی حمایت
11
