Page 13 - electronic_winter

‫طومار رزم رستم و اکوان دیو‬
‫مرجع شاهنامه فردوسی‬

‫به نام خداوند جان آفرین‬
‫حکیم سخن در زبان آفرین‬
‫خداوند کیوان و گردان سپهر‬
‫فروزنده ماه و ناهید و مهر‬

‫در زمان پادشاهی کیخسرو جانوری پدید آمد که خود را به شکل گورخری زرد رنگ که خطی سیاه از‬
‫یال تا دم بر تن داشت‪ ،‬در میآورد و به گله اسبان شاه حمله میکرد‪ .‬کیخسرو ‪ ،‬رستم را به کشتن‬

‫جانور فرستاد و به او هشدار داد که خود را از آن حفظ کند‪.‬‬
‫رستم پس از سه روز جستجو‪ ،‬گورخر را دید و کوشید تا با کمند گرفتارش کند‪ .‬اما هر بار گورخر از‬
‫دید وی ناپدید شد و رستم پی برد که آن اَکوان دیو است‪ .‬پس از سه روز تاخت و تاز پیاپی رستم تشنه‬

‫و خسته و گرسنه در کنار چشمهای فرود آمد و به خواب رفت‪.‬‬

‫یکی باد شد تا بر او رسید‬ ‫چو َاکوانش از دور خفته بدید‬
‫ز هامون به گردون برافراشتش‬ ‫زمین گرد ببرید و برداشتش‬
‫سر پر خرد پر ز پیکار شد‬ ‫غمی گشت رستم چو بیدار شد‬
‫چنین گفت اکوان که ای پیلتن‬ ‫چو رستی رستم بجنبید بر خویشتن‬
‫کجا آید افگندن اکنون هوا‬
‫کجا خواهی افتاد دور از گروه‬ ‫یکی آرزو کن که تا از هوا‬
‫هوا در کفِ دیوِ وارونه دید‬ ‫سوی آبت اندازم ار سوی کوه‬
‫تن و استخوانم نیاید به کار‬ ‫چو رستم به گفتار او بنگرید‬
‫کفن‪ ،‬سینه ماهیان سازدم‬
‫یکی داستانی زده اندر این‬ ‫گر اندازدم گفت بر کوهسار‬
‫به دریا به آید گر اندازدم‬

‫چنین داد پاسخ که دانای چین‬

‫‪13‬‬