Page 14 - electronic_winter

‫به مینو نبیند روانش سروش‬ ‫که در آب هر کو برآورد هوش‬
‫ببینند چنگال مرد دلیر‬ ‫به کوهم بینداز تا ببر و شیر‬
‫برآورد بر سوی دریا غریو‬ ‫ز رستم چو بشنید اکوان دیو‬
‫کفن سینه ماهیان ساختش‬ ‫به دریای ژرف اندر انداختش‬
‫سبک تیغ تیز از میان برکشید‬ ‫همان کز هوا سوی دریا رسید‬
‫ببودند سرگشته از چنگ اوی‬ ‫نهنگان چو کردند آهنگ اوی‬
‫به دیگر ز دشمن همی جست راه‬ ‫به دست چپ و پای کرد آشنا‬
‫چنین باشد آن کو بود مرد جنگ‬ ‫به کارش زمانی نیامد درنگ‬
‫برآمد به هامون و خشکی بدید‬ ‫ز دریا به مردی به یک سو کشید‬
‫رهانیده از بد تن بنده را‬ ‫ستایش گرفت آفریننده را‬
‫بر آن دیو بد گوهر آشفته بود‬ ‫بدان چشمه آمد کجا خفته بود‬

‫رستم رخش را کنار چشمه ندید و پیاده سر در پی رخش گذاشت تا به مرغزاری رسید که چراگاه‬
‫اسبان افراسیاب بود‪ .‬او رخش را در چراگاه یافت و به نزدیک چشمه اکوان دیو بر گشت‪.‬‬

‫نگشتی بدو گفت سیر از نبرد؟‬ ‫دگرباره اکوان به دو باز خورد‬
‫به دشت آمدی باز پیچان به جنگ؟‬ ‫برستی ز دریا و چنگ نهنگ‬
‫برآورد چون شیر جنگی غریو‬ ‫تهمتن چو بشنید گفتار دیو‬
‫بیفگند و آمد میانش به بند‬ ‫ز فتراک بُگشاد پیچان کمند‬
‫برآهیخت چون پتک آهنگران‬
‫سر و مغزش از گرز رستم بخست‬ ‫بپیچید بر زین و گرز گران‬
‫برآهیخت ببرید جنگی سرش‬ ‫بزد بر سر دیو چون پیل مس‬
‫کزو بود پیروزیِ رو ِز کین‬ ‫فرود آمد آن آبگون خنجرش‬
‫همی خواند بر کردگار آفرین‬
‫کسی کو ندارد ز یزدان سپاس‬
‫تو مر دیو را مردم بد شناس‬
‫ز دیوان شمر‪َ ،‬مشمُ َرش آدمی‬
‫هر آن کو گذشت از ره مردمی‬

‫‪14‬‬