Page 22 - คำให้การชาวกรุงสยามใหม่
P. 22
ั
ื
ทุกท่านคงทราบดีว่าผมเป็นผู้ร่วมก่อต้งมูลนิธิเด็กเม่อปี ๒๕๒๒
ิ
ร่วมกับท่านอาจารย์เสม พร้งพวงแก้ว และอาจารย์ประเวศ วะสี คุณศิริพร
สะโครบาเนค คุณรัชนี ธงไชย และคุณเทพศิริ สุขโสภา ตอนนี้ก็มีหมอวิชัย
�
ื
โชควิวัฒน เพ่อนผมมาเป็นรองประธาน เราทามูลนิธิเด็กและโรงเรียน
หมู่บ้านเด็กเพื่อคนยากจน เรารับเด็กยากจนในชนบท จากสลัมคลองเตย
ี
สลัมใต้ถุนสะพานบางกอกน้อย และเด็กชายขอบมาเล้ยงดูและจัดการ
ศึกษาให้ ท่มูลนิธิเด็กเราไม่ใช้รูปแบบการศึกษาในระบบ เราใช้การศึกษาท ี ่
ี
�
ึ
เราเรียกว่า “การศึกษาทางเลือก” ซ่งทาให้ผมได้รู้จักชีวิตของคนจนผ่าน
เด็กของผม ผ่านครอบครัวของเด็ก และทาให้ผมได้รู้ว่าคนจนมีปัญหาอะไร
�
ื
้
�
ี
ได้รู้จักกับความเหล่อมลาของจริง ซ่งเร่องน้เก่ยวกับการศึกษาจะพูดถึง
ี
ึ
ื
ต่อไป
ึ
ั
ตัวผมเองน้นเป็นคนชนบท เป็นคนจนบ้านนอก ซ่งเป็นความภูมิใจ
ื
้
้
ื
้
่
ั
ั
นะทเกดเปนคนจน เปนคนพนบาน พนเพผมเปนคนปาโมก จงหวดอางทอง
็
่
ิ
็
ี
่
็
�
้
ท่ซ่งเป็นโรงเรียนแห่งแรกท่ผมได้เรียนรู้จักชีวิตคนจนและความเหล่อมลา
ี
ี
ึ
ื
ื
�
ตาของผม ช่อสมบุญ ตระกูลแสง เป็นธรรมการอาเภอ แต่ลาออกจาก
ั
้
ราชการมาตงโรงเรยนของตวเอง ชอโรงเรยนราษฎร์ปาโมกข์วทยศกษา
ื
่
ึ
ั
ี
ี
ิ
เมื่อปี ๒๔๗๕ ปีที่มีการเปลี่ยนแปลงการปกครอง
ตารับเด็กในตลาดป่าโมกมาเรียน ได้เงินบ้าง ไม่ได้เงินบ้าง ตาเป็น
คนใจดีมาก เจอเด็กคนไหนยากจนแต่ดูท่ารักการเรียน ก็จับตัวมาเรียน ตา
เป็นตัวอย่างของผมในความเป็นคนมีอุดมคติ ทางานเพ่อคนจนและม ี
�
ื
ความกล้าหาญที่จะลาออกจากราชการมาท�าตามความฝันของตัวเอง
ต่อมาผมได้ออกจากอ�าเภอป่าโมก ครอบครัวย้ายจากป่าโมกไปที่
ั
ี
อยู่ท่น่น วิเศษไชยชาญเป็นเมืองหน้าด่านของกรุงเก่า วัดป่าโมกเป็นท ่ ี
พักทัพของสมเด็จพระนเรศวรมหาราช แล้วต่อมาผมก็ไปเรียนต่อท ี ่
22 l ป�ฐกถ�มูลนิธิโกมลคีมทอง ประจำ�ปี ๒๕๖๒ ครั้งที่ ๔๕
