Page 227 - PetPraUma 01
P. 227

คือเรียกเงินค)าจ>างคืน”

                    Q}
         หลอนปนหนาบง                    แตแลวกอดหวเราะออกมาไมได
                                                                                 )
                          >
                                            )
                                                           ั
                                                >
             )
                              ึ้
                                                    ็
                                                                                    >
  กระฟQดกระเฟZยดพาลรีพาลขวาง
     >
                                 F
                            ํ
                                              ั
           ั
                                                                             ี่
                                                                   Q
  “รายนกนะ  แกลงทาเปนนอนหลบ  ทแทกนอนฟง  เหลยมจด
                                                                                  ั
                                                           ็
                                                     ี่
                                                         >
                         >
  พิลึก”
  “เปล)า ผมนอนของผมอยู)ที่นี่ดีๆ คุณหญิงก็มาพูดค้ําหัวผมเอง”
                         ั
                             ื
                                                         ั้
                                                                  ี่
                                                    ุ
                                 )
                                                ั
              >
                ้ํ
     ั
           )
  “ฉนไมไดคายะ  ฉนยนหางๆ  จากหวคณตงสามสวา  จะบอกให                                   >
                   )
                                             >
                      ี
  รู>ตัวสักนิดก็ไม)ม ปล)อยให>พูดอยู)ได”
                                                             >
                                    ี
  “ปล)อยให>พูดเสียได>โดยเสร ดีกว)าจะเก็บเอาไว”
      ี่
  “น! นายพราน”
  เสียงของหล)อนอ)อนลงฝrนยิ้ม
                                                                               ั
                                                                           ู
                                                                       >
  “ความจรงฉนไมไดนนทาอะไรคณหรอกนะ  ฉนแกลงพดกบแง
                             ิ
                                                               ั
              ิ
                       )
                                           ุ
                  ั
                           >
                                                                       ี
  ซายไปงนเองแหละอยากจะจบพรธของเขาวาเขามความรสก
                                                              )
                                                                                  ึ
                                              ิ
                                         ั
                                               ุ
             ั้
                                                                                ู>
                                                                                  )
                                                                            )
                                                     F
  อย)างไรกับคุณ ที่ฉันพูดออกไปเช)นนั้นเปนการทดลองคนนะ แตก                           ็
                                              ี
  เห็นเขาเคารพเลื่อมใสยกย)อยคุณด ซึ่งคุณก็คงจะได>ยินแล>ว”
  “อ>าว! ไหนบอกว)าจะไม)แก>ตัวยังไงล)ะ”
  “ฉันพูดความจริงตะหาก”
                                    ั้
                   ั
     >
                                            ็
                                                                                 )
                                                ื้
                                 >
                                                                 ิ
                                                                     ุ
                                                                   ี่
                                                                            ิ
  “งานเหรอครบ แหม! ถางนผมกปลมใจมากนะซทคณหญงไมได                                     >
                                                             )
  นินทาผม เพียงแต)เพื่อจะลองใจเจ>าแงซายของเราเท)านั้น แต
                                                                               )
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 227
   222   223   224   225   226   227   228   229   230   231   232