Page 232 - PetPraUma 01
P. 232
ื
"
)
)
ั
ั
)
ั้
็
ื
ั่
ยนตกเหมอนกน แตทงสองคนนนเปนคนวางาย เขาถอวนย
ั
ิ
F
>
็
ั
ุ
ทหารนั่นแหละ พอคณบอกใหนอนเขากนอน และกหลบไปงายๆ
)
็
เหมือนเด็ก”
“ผมเห็นว)าเดินทางกันมาเหนื่อยแล>วครบและเมอบายนกสนกกน
ั
ั
ื่
)
ี้
ุ
็
>
ั
>
ิ
ั
็
)
ุ)
ี้
>
พอสมควรแลว อยากจะใหพกผอน เพราะพรงนกจะตองยงสตว "
กันอีก”
ดารนพยกหนา ลกขนเดนทอดนองชาๆ มายนอยโคนตน
)
ั
ู)
ื
>
ิ
>
>
ุ
ึ้
ิ
O
ี้
>
)
มะคาใหญรมหนาผาหนเกลยงกอดอกมองออกไปยงแนวปา
ิ
ิ
)
ั
ทะมึนเบื้องนอก รพินทร"เดินตามมาหยุดอยู)ข>างๆ
“นั่นเสียงอะไร?”
ู
หล)อนเงี่ยห แล>วถามแผ)วเบา
“ช>างแม)ลูกอ)อน เรียกหาลูก ระยะห)างมาก”
“แล>วนั่นล)ะ ลอยตามลมมาเหมือนคนหัวเราะ”
“หมาในมันร>อง อาจกําลังจับฝูงล>อมกวางหรือเก>งอย”
ู)
นงเงยบกนไปคร กรยาของหลอนกาลงเคลมภวงคดมดาอยกบ
ั
ู)
่ํ
ั
ํ
ิ้
ั
ิ
ิ
)
ู)
ี
ื่
"
ั
ิ่
สรรพสําเนียงไพรที่ดัง
แทรกลมดึกมา
ี
“นั่นเสยงอะไรอีก”
“เก>งยังไงละครับ ร>องอยู)ห)างแค>มปCเราไม)เกิน 200 เมตรนี่เอง”
[Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club Page 232
