Page 141 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ

141


ั
ู


้
ึ
ี

้
ี


มดของรพินทรขณะนเลยขนไปปกอยูกับโคนไมใหญตนหนึง แตเจางหลามตวนัน หัว
่

้
ุ
ุ


ี
ี
่
ั

หลดกระเด็นหายไปทางไหนเสยแลว คงมแตลาตวทรดพันอยูกับกิงไม บดทรนทรายเปนเกลยว
ี


่
ี
ิ
ุ
ํ
ั

่
ั
ี
่
ี
่
และเลอดแดงฉานทไหลปรเปนสายออกมาจากรอยทถกตดตากวาบรเวณคอลงมาเลกนอย!
ิ
ี
ู
ํ
ื
่
็



ี
พรานใหญไตนําทางขนไปในทนทนัน เหมอนไมไดเกิดอะไรขน เขาเลยงผานซากง ู
้

ี
้
่
ึ
้
ื
ึ
ั
้
ั
ิ
่
ี
่

หลามทยังคงรดตดคางอยูกับกิงไมและมีเลือดหยดอยู โดยพยายามไมใหเลือดหยดลงมาถูกเสือ พอ

่
ื
ี
้
ึ




่
ื
่

ิ


ถงโคนตนไมทมดปกอยู ก็กระชากขนมา ใสฝกไวตามเดิม คนอนๆ ก็เรมเคลอนทตามตอไป
ึ
ี
่
่
ี
ู
“คณรไดยังไงวาแงซายมฝมอในการขวางมดไดเยียมยอดถงขนาดน ี ้
่

ื
ี
ี

ุ
ึ
่
ื
ุ



เชษฐากับไชยยันตลอบกระซบถามอยางไมวายงนงงตนเตน
ิ
่

“ทหารโจรกระเหรยงตองขวางมดไดดีทกคนครบ”
ี
ี
ุ
ั
เปนคาตอบเรยบๆ ทระงบขอกังขาและความตืนเตนของทังสองลงเพียงแคนัน
่
ี
่

ํ
้
ี
ั
้

้
ึ

ู
ี
ั
ู
พอลงจากเนินหรอเขาเตยๆ ลกนัน ก็ลงไปสแองลกตอนหนง เปนบรเวณอนทบชมชน ม ี


้

ึ
ึ
ื
้
่
ุ
ื
ิ


ุ

หนองน้าสดําคลาอยูหนองหนึง ไมใหญโตอะไรนัก รอยสตวใหญทกชนิด นับตงแตชางลงมาย่าไว

ํ
ํ
่
ี
้

้
ั

ั
ํ
้
เปนเทอก ดวงตะวันสองลอดใบไมลงมาไดเพียงรางๆ เทานัน หางไดถกขดไวบนกิงไมเหนือ

ื
ั
ู



่


่
่
้
่
ี


่
้
ํ
ชะงอนหินทลาออกไปอยูกลางหนองนัน บรรยากาศและสิงแวดลอมดูนากลัวกวาหางทีดารินขึนนัง
้


ี
ึ
่
มากนก เพราะอยูในหุบกลางดงทบ ซงรพินทรก็เลอกไวเหมาะสมแลวในการทจะกําหนดใหเชษฐา
ื


ั
่
ึ
ํ


้


ู
ั
เปนคนนัง เพราะหางนีไมเหมาะสาหรบผหญงอยาง ม.ร.ว.ดารนแนๆ เชษฐาและไชยยันตก็ม ี
ิ

ิ
่
ู
ความรสกเชนนัน
ึ


้

“ก็ไมแนนักวา อะไรทมนนาดูกวากวาง จะผานมาใหแกเห็นหรอเปลา”
ั



ื
ี
่


้
่
้
ไชยยันตครางออกมา ขณะทีกมลงสํารวจทีย่าอยูเปรอะเหลานัน เชษฐามองดูหางนัน
ํ
่
อยางพอใจ
ั

ู
ั
้
่
ุ
“ถารแนนอนวาคณจะแวะกลบมารบอยางนีละก็ ผมขนนังคนเดียวก็ได”
้

ึ
ี
่
ี
ั
่
ั
ึ
้
ํ
ิ
เขาหันมาบอกกับจอมพราน ขณะทเตรยมตวจะขนหาง ภายหลงจากดืมน้าในกระตก แต 

้
รพินทรยิมสนศรษะ
ั
่
ี
ี
ั
ี
ู
่
ุ
่
ุ
ึ
้
่
ี
่
“เราเลอกทางทปลอดภัยทสดไวกอนดีกวาครบคณชาย พรานทผมจะใหขนนังคกับ

ื
่
คณชาย โดยแทจริงแลวมิไดมีความหมายวาจะใหคอยคุมกันอะไรคุณชายหรอก เพราะผมก็เชือใน
ุ



ฝมอของคณชายอยูเตมเปยม แตทใหอยูดวยก็เพือเปนหลกประกันไววางใจวา ไมวาจะเกิดเหตุ


ี

่
ื
ั

ุ

่
็

้
ู
ฉกเฉนใดๆ ขน พรานของผมก็ยังนําคณชายกลบแคมปเราไดถก เอาเขาไวสาหรบเปนผนําทางใน
ุ
ั
ึ


ู
ิ

ํ

ุ
ั
้


ึ
ึ
ั
ุ
ี
่
ั
กรณีพิเศษทมนอาจเกิดขนโดยเราคาดไมถงมากอนเถอะครบ ผมเองก็จะไดอนใจไปดวย”
ิ
เชษฐาเห็นจรงดวย ในเหตุผลของเขา
ี
่
ั

ํ
่
“เห็นหางทคณขดเอาไวใหนี ทาใหผมรสกวา .30-06 ทถอมา มนชกจะเลกไปเสยหนอย
ุ
ี
ั
ื
็
ั
ึ
ู
่
ี
แลวกระมง”

ั
[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)