Page 142 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ
P. 142
142
ุ
ี
่
“จันทผมใหนังเปนเพือนคณชาย ถอ .375 ครบ”
ั
ื
่
่
“คอยยังชวหนอย วาแตขอความเหนนิด ถาบงเอญชางมนเขา?”
ิ
ั
่
ั
็
ั
ํ
ุ
ั
“ก็แลวแตการตดสนใจของคณชายเถอะครบ แตสาหรบผมคดวา ถาไมใชชางงาก็ทาเปน
ั
ิ
ั
ิ
ํ
ึ
่
ไมรไมชเสยดีกวา ยกเวนแตมนเกิดจะนึกอยากรอหางของคณชายขนมา ก็เปนอกเรองหนง”
ื
ื
ั
ี
้
ี
ู
้
ี
่
ึ
ุ
้
้
้
เชษฐาปนขึนหางพรอมกับจัน รพินทรยืนดูอยูจนเรียบรอยดีแลว ก็ยกมือขึนแตะปก
หมวก
ั
“ขอใหโชคดีครบ คณชาย!”
ุ
ุ
“ขอบคณมาก ผมเรยบรอยแลว ไปกันเถอะ”
ี
ี
ื
รพินทรนําพวกทเหลออยูออกเดินทางตอไป คราวนีก็คงเหลอไชยยันต แงซาย ลกหาบ
่
้
ู
ื
่
ี
ึ
ิ
ั
ั
ี
อก 2 คน รวมเปน 5 คน เขาเดินขามหนอง ตดไปยังอกฟากหนง และอาศยดานชางเดนไปโดยไม
่
จําเปนตองบุกพงเหมือนตอนทีตัดทางกอนจะถึงหางของเชษฐา ในครังนีไชยยันตเดินเคียงคูมากับ
้
้
ั
เขาอยางใกลชด ปลดปนจากการสะพายลงมาถอไวอยางเตรยมพรอม เพราะภูมประเทศอนไมนา
ี
ิ
ิ
ื
ี
ู
ั
ไววางใจทเห็นอยูรอบดาน พวกลกหาบสองคนเดินอยูตรงกลาง ไมมปน มแตมดปะแดะขดหลงคน
ี
่
ั
ี
ี
ั
ละเลม แงซายเปนคนรงทายตามเคย
้
ิ
พอออกเดินมาไดเพียงไมกีนาท ก็ผานฝงลงนับรอย ทาเสยงยวบยาบโครมครามอยูบน
ํ
่
ู
ี
ี
ู
ื
ู
ยอดไมเหนือศรษะ มนไมกลวมนุษยเหมอนฝงคาง แตเพียงตนเตน สงสย และอยากรอยากเห็นบาง
ั
่
ี
ื
ั
ั
ั
ตามสนดาน
ั
“เมอยแลวยังครบ คณไชยยันต”
ื
่
ุ
้
จอมพรานหันมาถามยิมๆ
ั
“เอานา ถงไหนถงกัน วาแตหยอนฝเทารอๆ ผมมงเทานัน”
ึ
ึ
้
่
ี
ั
ั
ี
๋
ั
่
ุ
“ตดดงนีอกเดียวเดียวก็จะออกทงผหลอก ดานหลงเขาโลนแลวครบ”
่
่
เขาบอกแลวช้ใหดูรอบกีบวัว ทีเริมจะมองเห็นประปรายและกองมูลทีถายไวสดๆ ไมทัน
ี
่
่
จะขามวันมานีเอง
๋
ี
ี
ื
ั
เดียวเดียวของรพินทร ก็คอระยะทางทไชยยนตแอบบนกับตนเองวาเดินเสยสะบาแทบ
่
ิ
ู
หลด! พวกลกหาบแลวแงซายจะรสกอยางไรเขาไมร แตก็เห็นแตละคนเดินตวปลวอยูเหมอนเดิม
ื
ู
ึ
ู
ุ
ั
ี
่
อยางคนทเคยชินมากอน
่
ี
่
่
ผานมาอกหางหนง เปนหางดินโปง รพินทรช้ใหดู บอกวา นันเปนหางทีเขาเตรียมไว
ี
ึ
สาหรบไชยยันต ในกรณีทถาไมไปตามรอยวัว
ั
ี
่
ํ
“ถาไมมใครขนนัง ก็ตองทงวางไวเฉยๆ แตนาเสยดายเหลอเกินครบ คณไชยยันต หางนี ้
ี
ี
ิ
้
ั
้
ึ
่
ุ
ื
่
ึ
้
ุ
ผมวาเหมาะกวาทกหาง ถาขนนังไมมวันผดหวังแน ไมอะไรก็อะไรสกอยางแนๆ ตอนตะวันจวน
ั
ี
ิ
คา”
ํ
่
[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
