Page 139 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ
P. 139
139
ั
ี
ั
ิ
ี
ึ
ื
ิ
ี
้
่
ี
ุ
พรานของเราคนนีไมมทางเทยบตด ไมนาเชอนะ คนหนุมทนสมย มการศกษา ผานโลกเจรญขดสด
้
ี
มาแลว จะมาใชชวิตอยูเชนนี”
่
ี
้
้
ั
ู
ึ
ิ
ํ
คนถกกลาวขวัญถง ไมไดยินและไมสนใจกับอะไรทงสน นอกจากจะทาหนาทเดินนํา
ี
ี
ู
ี
ั
รดหนาไปอยางเดยว เชษฐากับไชยยันตเรงฝเทาเขาไปเดินเคยง ทงคพยายามจะเดินใหเคยงไปเชนนี ้
้
ุ
้
แตเดินๆ ไปก็ตกไปอยูขางหลงทุกที รพินทรหันมายิมให เมือทังสองเบียดกระทบไหลเขามาใน
ั
่
้
ขณะทเขาหยุดสงเกตลทางอกครง
ู
ั
ี
้
่
ี
ั
ิ
ั
็
ื
ํ
ั
่
ื
“เรองแผนทหรอเขมทศ เห็นจะไรประโยชนสาหรบคณกระมง”
่
ี
ุ
ไชยยันตชวนพูด
้
ี
่
พรานใหญยิมกวางๆ ตอบในขณะทนําเดินตอไป
้
ื
ี
่
่
“เมออยูในแถบทเคยชน ทงสองอยางก็ไมมประโยชนอะไรหรอกครบ แตถาเลยหลมชาง
ั
ั
ี
ิ
็
ี
ิ
่
ไปแลว เราตองพึงทงแผนทและเขมทศอยางเล่ยงไมไดเลย”
ี
่
้
ั
ึ
ื
้
ี
้
่
ี
่
ั
“แผนทซงเขยนขนเมอสรอยปมากอน โดยมังมหานรธาอนนันนะหรอ?”
ี
ื
ึ
่
่
ั
้
ี
ํ
เชษฐาถามเรยบๆ ก็ไดรบคาตอบสนๆ เบาๆ แตหนักแนนวา
ั
“ครบ!”
ั
ี
็
ื
แลวก็ดูเหมอนจะไมมโอกาสไดพูดอะไรอีก เพราะรพินทรเดินเรวเหลอเกิน และนายจาง
ื
ี
่
ทงสองก็มวพะวงทจะเรงฝเทาใหอยูในระดับเดียวกัน พอมาถงไมตนใหญทลมขวางทางอยู และ
ึ
ั
้
่
ี
ั
้
ื
่
เบ้องหนาเปนพงทึบ ดานสัตวทีเดินมาดูเหมือนจะหมดทาง สะดุดชะงักอยูเพียงแคนัน จอมพรานก็
ุ
ื
ั
ั
ี
เลยวซายบกพงขนไปบนบรเวณเนินอนมลกษณะเหมอนเชิงเขา
ิ
้
้
ึ
ี
ิ
ั
ั
ี
่
ั
่
ทางเรมชน และเดินลาบากขน ตองไปในลกษณะเรยงเดียว เขานําอยูเบองหนา ถดมาก็
ื
้
ึ
้
ํ
ึ
้
ั
่
้
ั
ั
ี
ั
ื
ไชยยันต เชษฐากบลกหาบอกสองคน และแงซายซงรงทายตามเดิม ทงหมดเคลอนไปในลกษณะ
่
ู
้
ึ
่
การปนปายตามทางลาดชนขนมากกวาจะเรยกวาเดิน อาศัยมือทังสองเกาะกอนหินหรือยึดกิงรากไม
ั
ี
้
เหนียวตวขนไป
้
ึ
ั
่
ื
ั
้
่
ั
ทนใดนัน รพินทรหยุดชะงกการเคลอนไหว พลอยใหไชยยันตผกระชันชดมาเบองหลง
ิ
ู
้
ั
ื
้
ี
และคนอนๆ ทเรยงกันลงไปตามลาดับ กระทบชนกันเองชะงกไปหมด
่
ื
ั
ํ
่
ี
“อะไร?”
ึ
้
ี
่
ี
ู
เชษฐาผเรยงอยูเปนคนทสามรองออกมาเบาๆ กราดสายตาขนไป พรานใหญไมตอบแตช ้ ี
้
มอ ครนแลวทงหมดก็มองเห็นเปาหมายการชพรอมกันในบดนัน
ื
้
้
ั
ี
้
ั
ั
้
บนกิงไมเอนเตียๆ เหนือจากระดับของรพินทรขึนไปไมเกิน 5 เมตร งูหลามตัวขนาดหนา
่
้
้
แขงเของๆ พันอยูกับกิงไมตนนัน หอยหัวลงมายาวหนงชวงแขน ตาของมนเพงจับนิงมายังคน
่
ึ
ื
่
ั
่
่
้
ี
ิ
่
้
ี
ิ
่
ั
้
ทงหมด พรอมกับลนทแลบแปลบปลาบเปนจังหวะ ทศทางทมนพิงกิงไมอยูสกัดกันเสนทางเดิน
่
ั
ของรพินทร ราวกบจะเปนนายทวารทกทายอยู
ั
ั
[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
